Dat het een moeilijk jaar is geweest, hoef ik niet meer te vertellen. Begin maart veranderden onze levens opeens en hoewel het coronavirus eerst nog gezien werd als een simpel griepje, bleek het toch om iets ergers te gaan.
In het begin konden we de rust die even kwam omdat er geen sociale gelegenheden meer mogelijk waren, nog appreciëren. Toen was het ook lente en waren de dagen lang en grotendeels zonnig. Nu is het helemaal anders. De dagen zijn druilerig en kort en van feeststemming is haast niet te spreken. Er zijn ook weinig vooruitzichten en dat maakt het moeilijk om met hoop het nieuwe jaar in te gaan.
Hoewel ik niet zo heel veel last heb van het vele thuiszitten, begint het weinige vooruitzicht toch door te wegen. Zeker begin november kreeg ik ook even mijn portie stress voorgeschoteld. Ik had toen net vernomen dat mijn trimester in Washington D.C. voor een journalistieke stage vanaf eind januari 2021 niet zou kunnen doorgaan door corona. Ongeveer een jaar na het bijwonen van de eerste infosessie hierover en hier sindsdien constant mee bezig te zijn (goedkeuring krijgen van de school, documenten in orde brengen voor mijn beursaanvraag, tranen van blijdschap wanneer ik de beurs kreeg en dan al de eerste contacten met Washington zelf), kreeg ik dus te horen dat mijn avontuur niet zou doorgaan.
Ik weet dat er veel ergere dingen zijn dan dit, en ik kan het ook relativeren, maar het blijft een grote teleurstelling. November was bovendien een maand met veel deadlines in het vooruitzicht en dan kwam daar opeens last-minute de zoektocht naar een stage in eigen land bij. Makkelijk was het niet, want de meeste stageplekken waren al lang ingenomen. Uiteindelijk heb ik gelukkig een stageplek gevonden en ik kijk er enorm naar uit om er vanaf eind maart stage te lopen. Het helpt me ook om terug een vooruitzicht te hebben in deze coronatijden.
Toch zal klokslag 12 uur in de nacht van 31 december op 1 januari ongetwijfeld minder betekenen dan andere jaren. Een nieuw begin staat niet meteen voor de deur. Het coronavaccin is er nu wel, maar het zal volgens de voorspellingen nog een jaar duren vooraleer iedereen gevaccineerd is. Maar misschien moeten we ons voor ogen houden dat geluk bij onszelf begint en niet zou mogen afhangen van wanneer we uit deze crisis geraken. Proberen ondanks de huidige situatie het positieve in elke dag te zien, hoe moeilijk zichtbaar het soms ook is, is al een goed begin. Het is belangrijker dan ooit om geluk te vinden in de kleine dingen. Er is bovendien eigenlijk geen nieuw jaar nodig om het roer om te gooien. We gaan enkel veranderingen door wanneer we die ook zelf toelaten. Het nieuwe jaar kan een motivatie zijn, maar elke dag kan volgens mij een nieuw begin zijn.
Voor 2021 wens ik alleszins dat we onze dromen opnieuw kunnen najagen en meer vooruitzicht krijgen. Maar wat ik, tot slot, nog meer wens is dat we het nieuwe jaar ingaan met meer verdraagzaamheid naar elkaar toe. Want als er iets is wat de wereld nog meer kan gebruiken dan het coronavaccin, is het wel verdraagzaamheid.
Volg mij op Facebook en Instagram om updates te krijgen van mijn blog!