Het moment waar ik zo lang op heb gewacht, is nu eindelijk aangebroken: ik ben afgestudeerd en klaar om het werkveld te betreden! Wat nu komt, is nog onduidelijk maar die onzekerheid stoort me niet. Ik ben ervan overtuigd dat alles wel in de plooi zal vallen en de job die ik moet hebben op mijn pad zal komen.
Het is intussen een tijdje geleden dat ik nog een nieuwe post publiceerde in deze blogserie. Het was dan ook een drukke periode. Excuses, excuses, excuses… Ik weet het. 😉 Maar ik update je graag over welke mijlpalen van mijn tijd van student naar werkveld ik sinds deel 9 heb bereikt. Vandaag sta ik immers opeens effectief veel dichter bij het werkveld dan ik in het studentenleven sta.
Wat deed de zon toch goed na zoveel opeenvolgende regenachtige dagen! Zelfs voorbijgangers op straat leken vriendelijker te zijn nu de zon scheen. In deze blogpost heb ik het over de reisjes die nog gepland staan voor ik afstudeer (ik maak goed gebruik van de vrije tijd die ik heb nu ik nog student ben), hoe ik hoop dat boeken schrijven een deel van mijn toekomst blijft, de positieve eerste bijeenkomst van mijn boekenclubje en natuurlijk over Carnaval Halle waar je als Hallenaar niet omheen kan (al deed ik wel mijn best 😉 ).
Elke dag – en zeker op deze Internationale Vrouwendag – verbaast het me nog hoeveel onderliggende vrouwonvriendelijke gedragspatronen er in onze maatschappij aanwezig zijn. Zaken die zo genormaliseerd zijn, maar eigenlijk een product zijn van de eeuwenoude patriarchale samenleving waarin we leven. Zelfs kleine dingen in ons dagelijks woordgebruik leggen telkens weer pijnpunten bloot. En hoe meer je erover nadenkt, hoe meer je je ervan bewust wordt. Ik stel me de vraag: hoe zouden we zijn als vrouw mochten we in een matriarchale maatschappij leven?Â
Het is alweer een tijdje geleden dat de laatste blogpost in deze serie verscheen. Net voor Nieuwjaar nam ik een pauze om me te focussen op mijn examens en de start van mijn laatste semester als student. In deze blogpost vertel ik jullie wat er sindsdien allemaal gebeurd is en hoe ik naar de toekomst kijk nu mijn studie bijna afgerond is.
In deze laatste blogpost van het jaar blik ik terug. Eerst op mijn citytrip naar Kopenhagen van vorige week en hoe ik het bijvoorbeeld belangrijk vind zo ecologisch mogelijk te reizen sinds ik Toerisme- en Recreatiemanagement studeer. Maar ook op de rest van het jaar, waaronder mijn avontuur in Washington D.C.. Tot slot deel ik ook nog wat ik hoop voor 2023. Lees het hier!
Sinds vorige blogpost leek er eerst niet zo veel te gebeuren, maar dat veranderde toen de post vorige week kwam. Want daar zat een wel heel onverwachte huwelijksuitnodiging bij… Verder sloot ik mijn hoofdstuk als vrijwilliger op de lagere school af en ook daarop blik ik terug.
De afgelopen twee weken moest ik op vlak van werk even mijn grenzen stellen, iets wat voor mij heel moeilijk is omdat ik werk als een verlengde van mezelf zie. Verder zijn mijn laatste weken als taalbuddy ingegaan en vertel ik over de dubbele standaarden die ik ervaar omtrent mijn debuutroman. Tot slot, heb ik het deze week nog over een vrij gevoelig thema, namelijk het gebrek aan vriendschappen.
Na een periode met een mentaal dipje vond ik de aflopen twee weken mijn rust terug. En daarvoor was loslaten nodig. Daarbij leerde ik gaandeweg enkele belangrijke levenslessen en die deel ik in deze blogpost.
Het waren twee bewogen weken sinds de laatste blogpost. Op school zit ik zo in lessen die totaal niet nuttig zijn voor mij waardoor ik niet veel motivatie meer heb. En daarbovenop kwam ik ook nog eens middenin de miscommunicatie tussen docenten terecht… Verder werd ik de voorbije periode nogmaals geconfronteerd met hoe patriarchaal onze samenleving is. Zo was er onder meer een man die me aansprak op straat omdat die dacht dat ik zijn seksafspraak van die middag was (I wish I was kidding). Gelukkig staat de herfstvakantie voor de deur waardoor ik weer wat tijd heb om tot rust te komen.