In de Brusselse Nieuwstraat heerst een gehaaste sfeer. Mensen willen zo snel mogelijk een winkel binnengaan om zich te verwarmen. De kou dringt in ieders kleren. Je ziet het aan de gezichten die goed ingeduffeld zijn in wollen sjaals en mutsen. Wie geen handschoenen meebracht, heeft ijskoude handen. Mensen typen met hun verkrampte vingers op hun smartphones om daarna alle letters te verwijderen. Niemand die de boodschap zou begrijpen.
De lucht is grijs met af en toe een streepje zon dat zeer welkom is. Toch maakt zelfs die warme bol aan de hemel het niet minder koud. De winter is nog niet eens begonnen en ik voel het puntje van mijn neus al bevriezen. Het cafeetje van Häagen-Dazs is helemaal leeg. Wie eet er dan ook ijs op zulke koude dagen?
Misschien heeft het gebrek aan klanten ook wel iets te maken met de werken voor de deur. Verkleumde voorbijgangers schrikken van het oorverdovende lawaai van graafmachines. Werkmannen kloppen de nieuwe grijze stenen ritmisch de grond in en creëren zo de muziek die ontbreekt in de kille straat.
Gelukkig brengt eten op ijzige dagen troost. De wafelwinkeltjes doen het dan ook wél goed. De geur van Luikse wafels is onweerstaanbaar. Voor vier euro in totaal krijg je er nog een warme chocomelk bij. Als dat een mens niet opwarmt, weet ik het ook niet.
Met een wafel en een chocomelk – die net te warm is om meteen op te drinken – in de hand, wandel ik langs het warenhuis Galeria Inno. Fel verlichte digitale schermen met glamoureuze reclame voor make-up en parfum trekken mijn aandacht. Ik ga naar binnen en voel de warmte over me heen komen. Wat een opluchting!