Hoe de weg naar gelijkheid in onze samenleving wordt tegengehouden

Over genderongelijkheid, Black Lives Matter en meer

Tegenwoordig valt het mij op dat veel mensen – zeker op sociale media – tegen de evoluties in onze maatschappij ingaan. Mensen willen geen mondmaskers dragen omdat ze vinden dat hun vrijheid hiermee wordt aangetast (terwijl het met niets anders dan volksgezondheid en respect voor je medemens te maken heeft). Verder wordt de Black Lives Matter Movement vaak tegengegaan met onder meer de zin ‘All Lives Matter’ terwijl dat het punt helemaal niet is en het juist respectloos is om de aandacht van deze beweging die zo belangrijk is af te wenden. Daarnaast wordt er volop commentaar geuit op mensen die zich niet terugvinden in de hokjes waarin de maatschappij je probeert te stoppen zoals bijvoorbeeld het gestandaardiseerde binaire systeem. En tot slot wordt ook het feminisme regelmatig tegengegaan of wordt ermee gelachen, vooral door mannen die vinden dat het feminisme overdreven is.

Angst om zelf voordelen te verliezen

Hoewel je kan denken dat deze onwetende visies vooral op sociale media worden verkondigd door mensen die ruzie willen uitlokken in de commentarensectie, worden ze ook in het dagelijkse leven geuit door deze mensen en zo dragen ze bij tot ongelijkheid en discriminatie. Uit een Brits onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat maar liefst de helft van de Britse jonge mannen tussen de 16 en 24 jaar vindt dat ‘feminisme te ver is gegaan’. Ze gaven bovendien aan dat het feminisme het volgens hen moeilijker maakt voor mannen om te slagen in wat ze willen bereiken. Het komt er dus op neer dat veel mensen die in een geprivilegieerde positie staan, bang zijn dat ze hun eigen voordelen zullen verliezen als iedereen dezelfde kansen zou krijgen… Nochtans is gelijkheid voor iedereen, of het nu om gender of huidskleur gaat, juist voordelig voor de maatschappij als geheel.

Wanneer vrouwen bijvoorbeeld dezelfde rechten als mannen zouden hebben, zouden samenlevingen gezonder, rijker en beter ontwikkeld zijn (bron: Global Citizen). Genderongelijkheid is dus niet enkel een probleem dat vrouwen aangaat. Iedereen zou er om moeten geven aangezien het iedereen ten goede komt als de ongelijkheid wordt weggewerkt. Dus waarom zou je ingaan tegen positieve ontwikkelingen in de samenleving? Ik vermoed uit angst voor verandering, maar dat geeft niemand een excuus om te discrimineren. Of je het nu wilt of niet, tijden veranderen dus je leert er maar beter mee omgaan. Ik hoop dat deze mensen uiteindelijk ook de voordelen van gelijkheid zullen inzien.

Ontkenning van het probleem

Dat ongelijkheid nog steeds bestaat in onze samenleving, wordt vaak ontkend door onwetende mensen. “Vrouwen mogen toch naar school nu en gaan werken en stemmen”, wordt er dan gezegd. Ja inderdaad, we zijn al veel vooruit gegaan, of toch in ons deel van de wereld. In veel landen en gebieden is scholing nog lang niet vanzelfsprekend voor alle vrouwen. Naar schatting 20 miljoen meisjes uit ontwikkelingslanden zullen dit jaar – en misschien nooit meer – naar school kunnen terugkeren omdat ze tijdens de lockdown onder andere moesten gaan werken, werden uitgehuwelijkt of zwanger werden. “Wat hebben jullie hier in de westerse wereld dan te klagen”, vragen sommigen zich dan luidop af.

Ten eerste, het is niet omdat je zelf niet met een bepaald probleem zit, dat je anderen niet moet helpen. Als er ergens ongelijkheid heerst, beperken de gevolgen zich niet tot de grenzen van dat gebied. Als wereldburger – en als je gewoonweg niet alleen aan jezelf denkt – geef je om wat er elders in de wereld gebeurt. Het is belangrijk dat vrouwen in moeilijkere posities steun krijgen van vrouwen die wel al van meer rechten kunnen genieten. Daarnaast zou er ook steun van mannen moeten komen, want ook zij zouden feminist moeten zijn. Hetzelfde principe geldt trouwens ook bij de strijd om gelijke rechten wat betreft huidskleur. Als wit persoon is het noodzakelijk om je privilege op dat vlak ten goede te gebruiken en mensen met een andere huidskleur te steunen in hun strijd naar gelijkheid. Bovendien is het niet omdat de Black Lives Matter Movement begonnen is in de VS, dat we ons er in België niets van moeten aantrekken. Zoals ik al schreef; de gevolgen van ongelijkheid stoppen niet aan landsgrenzen.
Ten tweede, ook hier in onze westerse wereld is er nog lang geen gendergelijkheid. Er is namelijk geen enkel land ter wereld waar vrouwen dezelfde kansen krijgen als mannen. Vrouwen worden nog steeds constant benadeeld in het dagelijkse leven. Wist je trouwens dat er in de Verenigde Staten – gezien als het ‘ultieme vrije land’ – slechts 2 van de 50 staten zijn die kinderhuwelijken volledig verbieden zonder mogelijke mazen in de wet? Het zijn voornamelijk meisjes die hier slachtoffer van zijn en wanneer een minderjarige trouwt, heeft die al veel minder kansen in het leven omdat de scholing vaak wordt stopgezet (om nog maar over de andere – mentale – gevolgen te zwijgen afhankelijk van de specifieke situatie). Dat zoiets nog kan op zo veel plaatsen ter wereld waaronder de Verenigde Staten, is enorm problematisch.

Wat ook problematisch is, is dat over 57 landen waarvan cijfers zijn bijgehouden tussen 2007 en 2018, slechts 55 procent van alle vrouwen tussen 15 en 49 jaar eigen keuzes kan maken omtrent voortplanting en seksuele gezondheid. 1 op de 4 vrouwen in diezelfde 57 landen heeft bovendien niets te zeggen over haar eigen seksuele activiteit. Zolang vrouwen wereldwijd niet mogen beslissen over hun eigen lichaam en over of ze kinderen hebben of niet, zijn we mijlenver verwijderd van gendergelijkheid.

Misdaad tegen vrouwen lijkt straffeloos

Een groot probleem is ook dat misdaad tegen vrouwen niet streng genoeg wordt bestraft. In Groot-Brittannië bijvoorbeeld is het aantal aangiftes van verkrachtingen – hoewel ook mannen hiermee te maken kunnen krijgen, zijn het nog steeds voornamelijk vrouwen die slachtoffer zijn – de afgelopen jaren gestegen. Het aantal effectieve vervolgingen van daders daarentegen is dan weer met ongeveer hetzelfde percentage gedaald. Zolang dit niet strenger bestraft wordt en daders gewoon vrij rondlopen in de samenleving zonder enige controle (zoals ook gebeurde bij de moordenaar van Julie Van Espen), is het moeilijk om grote stappen in de richting van gendergelijkheid te zetten. Dat er zelfs een apart woord bestaat voor de moord op een vrouw louter omdat ze vrouw is (femicide), zegt voldoende over de grootte van het probleem. In België worden er momenteel geen officiële cijfers bijgehouden over het aantal gevallen van femicide, maar het gebeurt vaker dan we denken. Het meest recente geval dat in het nieuws kwam, is de moord op schepen en voormalig burgemeester van Aalst, Ilse Uyttersprot. Zij werd door haar vriend in haar eigen huis vermoord.

Conclusie

Op heel veel vlakken is er dus nog veel ongelijkheid in onze maatschappij. Wat me vooral zorgen baart, is dat veel mensen zich verzetten tegen de strijd naar gelijkheid, of het nu om gender, huidskleur of iets anders gaat. Als er iemand iets meeneemt uit deze blogpost, hoop ik dat het het feit is dat gelijkheid iedereen ten goede komt. Het is belangrijk om je bewust te zijn van de redenen waarom mensen strijden voor gelijkheid. Als je die redenen kent en je je dus niet onwetend opstelt, kan je toch niet anders dan beseffen dat meestrijden en steun geven aan die bewegingen het juiste is om te doen?

Alle cijfers en feiten aangehaald in deze blogpost komen van de website van Global Citizen. Je vindt op die website duidelijke en accurate informatie die nuttig is om jezelf te informeren over hedendaagse problematieken zoals genderongelijkheid. Op deze website kan je bovendien zelf petities tekenen en andere acties ondernemen. Schrijf je dus zeker in op de nieuwsbrief (je kan zelf kiezen over welke onderwerpen/problematieken je vooral mails wil ontvangen). Een geïnformeerd burger is er tenslotte twee waard.

Enkele gelijkaardige artikels die je misschien ook interesseren:

Volg mij op Facebook en Instagram om updates te krijgen van mijn blog!