En wat als dit liefde is? Een mooie maar tegelijkertijd moeilijke vraag in het leven. Iedereen beleeft en voelt liefde op een andere manier, maar hoe kan je deze dan herkennen? Is er een juiste en foute manier of is het juist zo dat liefde, in welke vorm ze ook voorkomt, altijd op hetzelfde juiste iets neerkomt?
Het verhaal (zonder spoilers)
Het verhaal schetst een mooi contrast tussen twee liefdesbelevingen. Tara is 28 en Marianne (vaak naar verwezen als mevrouw De Grenelle) is 63. De vrouwen wonen naast elkaar in een straat met een heel toepasselijke naam: ‘rue du désir’. Hun levens verschillen als dag en nacht maar komen toch samen in het romantische Parijs. Ongeveer elk hoofdstuk is in twee gedeeld. Het eerste deel gaat steeds over wat Marianne meemaakt en het tweede gaat over Tara’s leven.
- Tara vertelt in blogvorm; ze schrijft zogezegd een blogpost voor haar website en zo kunnen wij als lezers haar leven volgen. In die posts beschrijft ze vaak dates waarvan ze er bijna elke avond eentje heeft met een andere man. Dit laat ook onmiddellijk haar losbandige levensstijl zien.
- Marianne daarentegen zit het liefst tussen haar vier gekende muren en gaat liever niet verder dan haar eigen straat. Toen ze 35 was kreeg ze namelijk te horen dat ze langzaamaan blind zou worden. De wegen die tot dan toe – net als bij Tara- voor haar hadden opengelegen, gingen plots toe. Ook verloor ze toen haar grote liefde, wat een grote rol speelt in het boek. Toch weigert Marianne sindsdien te laten zien dat ze met een handicap leeft. Haar blindheid houdt ze voor iedereen verborgen. Ze wandelt niet met een stok en ze draagt altijd een getinte, designerzonnebril. Haar uiterlijk laat dus helemaal niet zien dat ze blind is en daardoor merkt niemand het ook. Ze telt het aantal stappen tot winkels en cafeetjes waar ze naartoe gaat en tot dan toe werkte dat ook voor haar. Alleen loopt ze op die manier altijd met een masker rond en verbergt ze wie ze echt is voor de buitenwereld.
Tara en Marianne leren op veel vlakken dingen van elkaar door hun levensvisie met elkaar te delen en uiteindelijk merken ze dat ze toch niet zo verschillend zijn als eerst gedacht.
De stijl van het boek
Het is een mooi en ontroerend boek voor wie houdt van onderliggende levenslessen en doordachte metaforen. Het is op zich een simpel verhaal maar het gaat over zo veel meer dan enkel het verhaal zelf. Er wordt zo bijvoorbeeld niet enorm opgebouwd naar een verrassende plot, want het verloop van het verhaal op zich is het belangrijkste element. Je leert de karakters heel goed kennen en je ziet ze veranderen door hun vriendschap met elkaar. Soms vind je zelfs zaken terug die je herkent bij jezelf en voor mij maakt dat een boek nog beter.
Meer boekentips vind je in deze blogposts:
- Boekentip: De Franse tuinman – Santa Montefiore
- Boekentip: De Schilder – Nora Roberts
- Boekentip: Becoming – Michelle Obama
Volg mij op Facebook en Instagram om updates te krijgen van mijn blog!