In het Zwitserse stadje Vevey aan het noordelijke deel van het Meer van Genève is het mogelijk om op elke straathoek je collega’s tegen te komen. Vevey is de uitvalsbasis voor zeer veel Nestlé-werknemers van over de hele wereld. Het hoofdkantoor en nog enkele andere belangrijke organisatorische gebouwen van de keten zijn in het dal tussen de bergen gevestigd. Het wemelt er dus van de expats en dat vindt de lokale bevolking niet altijd even leuk.
Maar liefst 2.500 mensen werken op de hoofdkwartieren van de voedingsmiddelengigant Nestlé in Vevey. De totale bevolking van het stadje bedraagt iets minder dan 20.000 inwoners. De Nestlé-werknemers zijn zo dus een aanzienlijk aandeel van die bevolking. Dit verbaast niet als je het aantal Nestlégebouwen in het stadje ziet. Naast het hoofdkwartier zijn er twee musea (een over de geschiedenis van Nestlé als een bedrijf, het andere over voeding in het algemeen maar gecreëerd door Nestlé), een conferentiezaal en hotel uitsluitend voor Nestlé-personeel en een ander bijgebouw van het hoofdkwartier. Niet ver van Vevey, in Orbe, zijn er ook nog enkele fabrieken waar de productie gebeurt. Aangezien Vevey de thuisbasis is van Nestlé kunnen werknemers uit alle landen waarin het bedrijf actief is wel eens de mogelijkheid krijgen om te worden geëxpatrieerd naar Vevey. Zo kreeg ook de Belgische Bob (33) deze kans. Hij begon net na zijn studie Handelsingenieur te werken bij Nestlé als trainee om zo het hele bedrijf te leren kennen. Intussen werkt hij al elf jaar voor Nestlé in België en is hij nu voor een tijdelijk project in Vevey. “Nestlé is met zo veel projecten bezig op dit moment dat ze iemand nodig hadden om die piek mee op te vangen. Ik ben blij dat ik dat geworden ben”, zegt Bob. “De lancering van koffieproducten onder het merk Starbucks neemt enorm veel tijd in beslag maar daarnaast ben ik constant bezig met het bedenken van nieuwe projecten en de lancering ervan”. Het is een job die hij slechts voor anderhalf jaar uitoefent. Toch zijn er ook expats bij Nestlé die voor onbepaalde duur in Vevey werken. Dit zorgt soms wel eens voor wrevel met de lokale bevolking.
Zorgen lokale bevolking
Niet iedereen is zo blij met de komst van de expats. Zo verdient deze groep vaak meer dan de lokale bevolking en wordt het leven ook duurder door de komst van internationale bedrijven. Nathalie (59) woont haar hele leven al in Vevey en heeft de regio enorm zien veranderen. Voor haar is het moeilijk om de verandering te accepteren. “Ik vind het jammer dat de expats geen interactie aangaan met de lokale bevolking want zo ontstaan er twee groepen die op een bepaalde manier tegenover elkaar staan”, zegt ze. Toch ervaren ook veel buitenlanders de Zwitsers als gesloten tegenover hen. “Ze zijn niet bepaald open naar nieuwelingen toe, zeker als ze het Frans niet goed onder de knie hebben”, zegt Bob. Volgens Nathalie is het aantal expats in de regio enorm toegenomen na de toetreding van Zwitserland tot de Schengenzone in 2008 en is die groep sindsdien blijven groeien. Zelf werkte Nathalie ook bij een multinational maar ze vond die wereld niet aangenaam. “Aan netwerken heb ik nooit gedaan. Zo lijkt het alsof je enkel om het geld achter personen geeft en niet om de persoon zelf”, voegt ze toe. “Ik kom wel af en toe in contact met expats, maar enkel en alleen omdat ik Engels kan spreken. Veel locals kunnen dit niet en expats kunnen onze taal nog minder, dat is nog eens een extra barrière”. In het algemeen vindt Nathalie dat de grootste kloof tussen de twee groepen nog steeds bij het loon zit. Zelf komt ze maar net rond op het einde van de maand. “Het is niet leuk wanneer je zelf in zo een situatie zit en geconfronteerd wordt met zulke rijkdom”, zegt ze.
Voordelen expats
Expats krijgen vaak heel wat voordelen naast het loon zoals een woning op kosten van het bedrijf. Bij werknemer Bob is dat ook het geval. Hij woont samen met zijn partner Wim (42) in een appartement van Nestlé en heeft onder andere een bedrijfswagen waarvan de tankbeurten betaald worden en een GSM. Alle extra kosten die bij het huishouden komen kijken, zoals elektriciteit en water, worden ook betaald. Daarnaast krijgt hij nog een maandelijkse vergoeding voor transport en de levenskost. Maar maakt geld ook gelukkig? “Voor mij is het belangrijk dat ik blijf bijleren en nieuwe dingen doe. Van zodra ik me in deze job zou gaan vervelen, wil ik graag veranderen naar een job zelfs als ik minder zou verdienen”, zegt Bob.
Thuisgevoel
De vraag blijft natuurlijk wel of het ooit een thuis kan worden in het buitenland. Bob vindt het dubbel: “We voelen ons hier wel goed en het voelt hier huiselijk maar België blijft toch onze thuis”. Wim voegt ook toe dat hij blij is dat het maar een tijdelijk project is. “Het vakantiegevoel dat we hadden wanneer we net aankwamen is nu wat weg,” zegt hij, “nu mis ik af en toe België toch wel”. Bob voelt zich ook nooit echt weg van het werk. Hij woont op vijf minuutjes wandelen van het gebouw waar hij het vaakst moet zijn en de weg naar huis is volgens hem niet lang genoeg om ook mentaal het werk te verlaten. “Ook het feit dat je jouw collega’s constant tegenkomt waar je ook gaat in het stadje draagt bij tot dat gevoel”, zegt hij. Zowel Bob als Wim hadden het moeilijk wanneer ze hier maar net waren om hun draai te vinden. Wim werkt niet in Zwitserland en is dus huisman. “In het begin voelde ik me schuldig tegenover Bob omdat hij de hele dag op het werk moest zitten en ik gewoon thuis was”. Bob voelde zich tegelijkertijd schuldig tegenover Wim omdat hij hem de hele dag alleen moest laten. Nu hebben ze hun draai wel wat gevonden. Wim heeft ook een vakantiewoning die hij verhuurt in de Belgische Ardennen dus hij is wel vaak bezig met de logistiek daarvan. Wim gaat tijdens de werkdagen ook regelmatig wandelen in de buurt maar toch voelen beide partners zich niet volledig geïntegreerd in Vevey. Mede omdat ze hier maar tijdelijk zijn en dat in het achterhoofd houden maar ook omdat ze steeds naar Belgische tv en radio kijken en luisteren en zo meer verbonden blijven met België.
Volledige inburgering
Toch is het mogelijk om als buitenlander volledig te integreren in de Zwitserse cultuur. Daar is de 32-jarige Dany -kort voor Jordanka- het perfecte voorbeeld van. Ze is van Frans-Bulgaarse afkomst en heeft in 2018 de Zwitserse nationaliteit verworven. Na haar studies in Frankrijk deed ze haar Masteropleiding in de Wiskunde in Lausanne, een stad niet zo ver van Vevey. Voor haar masterproef deed ze een stage van zes maanden bij Nestlé waarna ze er ook acht maanden als investeringsanaliste vast in dienst werkte. “Het bleek dat achter een computer zitten echt niets voor mij is. Ik besloot een extra opleiding te volgen om les te mogen geven in de wiskunde en dat doe ik vandaag nog steeds”, zegt ze. Aangezien ze van plan was om in Zwitserland te blijven, vroeg ze al in 2014 de Zwitserse nationaliteit aan. “Het proces heeft vier jaar geduurd maar uiteindelijk ben ik dan toch Zwitserse kunnen worden”, zegt Dany trots. Ze geeft aan zich nu ook echt Zwitsers te voelen na er veertien jaar te wonen en zo wordt ze ook aanzien door mede-Zwitsers. Ze is dus absoluut geen buitenbeentje meer.
Nestlé doet aan integratie
Om werknemers makkelijker te doen integreren in de lokale samenleving, organiseert Nestlé allerlei activiteiten voor hen en hun partners. Zo kunnen ze gratis Franse lessen krijgen en worden er bijeenkomsten georganiseerd. Dit is echter enkel het geval voor niet-tijdelijke expats. Bob en Wim kunnen hier dus niet van genieten. Wel werd alles van de verhuis tot zelfs de belastingaangifte voor hen gedaan, net zoals dit voor de meeste expats het geval is. “Het doel daarvan is ons de zorgen van al deze zaken te besparen zodat we ons enkel op het werk hoeven te focussen”, zegt Bob. Daarbuiten doet Nestlé ook zijn best om vertrouwd te raken met de inwoners. Zo sponsort het bedrijf allerhande lokale evenementen. Daarnaast zouden hun musea helpen om de bevolking dichterbij hen te brengen omdat ze zo hun geschiedenis kunnen ontdekken.