To read this post in English, click here.
New York City: de stad waar niets onmogelijk is. “The big apple” waar alles steeds grootser en beter moet. Waar op elke hoek van de straat een bagelkraam staat dat tegen de middag transformeert in een hotdogkraam. De stad waar stoom uit de grond komt en overal een fastfoodgeur hangt. De stad waar 1000 verschillende werelden bij elkaar komen. De stad van the American Dream die al dan niet is waargemaakt… Waar succesverhalen en de grootste tegenslagen elkaar ontmoeten. Maar vooral een enorm imposante stad waar mensen met allerlei verschillende achtergronden samenkomen met hetzelfde doel: het maken in “the city that never sleeps” want “If I can make it there, I’ll make it anywhere”, als we Frank Sinatra mogen geloven.
The city that never sleeps
The American Dream
Een week bracht ik samen met mijn mama door in New York. Gedurende die week leerde ik de stad Street per Street en Avenue per Avenue kennen. We bezochten alle toeristische trekpleisters maar genoten ook van het simpelweg wandelen door de wereldberoemde straten. New York is de achtergrond van tal van iconische films en series. Als er dus 1 stad is die filmachtig genoemd mag worden, is het deze wel. Voor mij was het een droom die uitkwam om deze stad te bezoeken, maar ik ben zeker niet de enige met die droom. Vele mensen uit alle hoeken van de wereld komen er (permanent) naartoe om hun droom werkelijkheid te maken. In New York zijn de meeste dromen gebaseerd op het verdienen van veel geld. Van nul beginnen en snel aan de top geraken en rijk worden, dat is the American Dream. De cultuur is er volledig op geld gebaseerd want geld staat er vaak gelijk aan geluk. Tenminste, dat zeiden de Amerikanen waarmee ik sprak. Of beter gezegd: de Amerikanen die mij aanspraken. New Yorkers zijn in tegenstelling tot wat ik dacht enorm sociaal. Een man die op het bankje naast ons zat in Central Park begon spontaan tegen ons te praten over hoe sterk mijn mama en ik op elkaar lijken (en geloof me dit hebben we een keer of 10 gehoord van willekeurige vreemden, enkelen dachten zelfs dat we zussen waren 😄), maar al snel ging het over het nastreven van de Amerikaanse droom. Deze man geloofde dat hij misschien ooit de lotto zou winnen en dat zijn leven dan ideaal zou worden. Zijn lot ligt in Gods handen, zei hij. Dit zegt veel over hoe geld er een belangrijke rol speelt.
Voor de New Yorkers zijn de fooien die ze krijgen immens belangrijk. Ze werken vaak aan het absolute minimumloon en rekenen op de fooien om rond te komen. Het is er dan ook ongelooflijk duur om te leven. Bij de kleinste dienst die iemand je verleent wordt er van je verwacht dat je een fooi geeft. In eetgelegenheden moet je betalen als je er wil zitten voor de service en bij taxi’s moet je ongeveer 10 % van de werkelijke kostprijs extra geven aan de chauffeur. De portiers aan het hotel verwachten ook een fooi als ze een taxi voor je roepen of je koffer enkele meters verplaatsen. Zelfs al sta je erop om je koffer zelf verder te rollen, nemen ze hem praktisch uit je handen en verwachten dan dat je er hen voor betaalt. Het is soms te gek voor woorden om dit tafereel te aanschouwen. Op veel plaatsen hangt ook een stickertje met “if you like our service, please give some appreciation”. Daarbovenop staat er op de prijskaartjes in de winkel niet de uiteindelijke prijs die je zal betalen aan de kassa. Anders dan in België wordt de belasting nog niet berekend in de prijs op de rekken. Je weet dus nooit op voorhand wat je zal betalen en je bent dus steeds meer geld kwijt dan verwacht.
De verschillende werelden in New York City
Wat me opviel aan de stad is dat de straten enorm proper zijn, iets wat je niet zou verwachten. De straten worden non-stop geveegd en elke ochtend worden ze ook volledig met water schoongemaakt. We zagen arbeiders zelfs de paaltjes en randen van fonteinen zorgvuldig schoonvegen. Anders dan in België worden bovendien de openbare vuilbakken leeggemaakt voor ze overvol zitten en mensen er hun afval naast gooien. Ook worden de meeste publieke wc’ s regelmatig gekuist. Er was natuurlijk wel een verschil tussen de straten in het drukke centrum en de straten een beetje ‘off the beaten track”, maar in het algemeen was de netheid tiptop in orde.
Wat me ook opviel aan New York is dat op de verkeersborden alles voluit werd geschreven. Waar wij in België een teken voor hebben staat daar gewoon in woorden vermeld. Bijvoorbeeld: “left lane must go left”, “one way”, “do not enter this street” en “no parking anytime”. Ook staan er overal borden met welke boete je krijgt wanneer je een bepaalde regel overtreedt. Daarbuiten zijn er ook sensibiliseringscampagnes te zien in subways, op bussen en op billboards. Dit gaat dan meestal over gelijke kansen en ziektes voorkomen door bijvoorbeeld inentingen te promoten.
Er zijn zo veel verschillende buurten in New York, het is gek om al deze werelden zo dicht bij elkaar te zien. De artistieke types wonen in SOHO, voor de Aziaten en Italianen heb je dan weer respectievelijk Chinatown en Little Italy. De borough Brooklyn is dan ook weer een heel andere wereld die enkel van Manhattan is gescheiden door een brug. Op Wall street lopen alle mannen en vrouwen dan weer met chique kledij. Een knappe man in pak vroeg me trouwens om een foto van hem te nemen 😃. En Ik die dacht dat ik de toerist was! Blijkbaar vinden locals het ook nog altijd fantastisch om in deze wereldstad te werken en willen ze dit net als toeristen vastleggen op foto.
De stad van (weder)opbouw
Ook wij namen enorm veel foto’s tijdens die 7 dagen. Bijna elk huis is een foto waard want bijna overal zit een verhaal. Elke straat, elke brug en elk gebouw draagt een historische of andere soort waarde met zich mee. Je weet gewoon niet waar je eerst moet kijken. New York is een stad van opbouw en heropbouw. Dit zie je aan de grote nieuwe gebouwen die overal waar een klein beetje plaats is, worden bijgebouwd. Zo zijn er de Hudson Yards die aan de westelijke buitenkant van Manhattan worden gebouwd. Telkens wanneer je denkt dat het niet meer groter kan, komt er in New York een gebouw dat je het tegendeel bewijst.
Van heropbouw is sprake waar de Twin Towers ooit stonden. Daar krijg je automatisch kippenvel van het leed dat er nog niet zo lang geleden heeft plaatsgevonden en van ongeloof dat een mens tot zoiets in staat is. Op die plaats werd pijn omgezet in kracht. De gedenktekens met grote watervallen in de grond en het One World Trade Center, ook de Freedom Tower genoemd, zijn het grootste (letterlijk en figuurlijk) teken van kracht en onverwoestbaarheid. Voor je het observatory binnengaat, hoor je via video’s verhalen van mensen die meehielpen aan de bouw en zie je hoe belangrijk de wederopbouw en het monument voor hen is. Het is dus een stad die niet klein te krijgen is en misschien maakt dit gevoel wel dat alles in deze stad mogelijk is.
Vrijheidsgevoel
New York is vooral een stad waar iedereen zichzelf kan zijn. Als iemand zin heeft om op de straat te dansen of te zingen, dan doet die dat gewoon. Bij Rockefeller Center was er een man met lang blond golvend haar die met muziek in zijn oren vol overgave begon te dansen en mee te zingen zonder zich ook maar iets aan te trekken van mensen die naar hem keken. Op Times Square passeerde er terwijl we ons ontbijt aan het eten waren dan weer een man die helemaal opging in zijn muziek en op betonblokken sprong om er een dansje op te doen. New Yorkers zijn ook echte charmeurs. De man van een bagelkraam zei me: “those eyes, they’re not real. They can’t be!”. Je ziet de gekste dingen en maakt de gekste dingen mee in New York maar dat maakt het net zo leuk! De stad heeft alleszins een enorme indruk op mij nagelaten.