Van 21 januari tot 30 april 2022 bevind ik me in D.C. voor een voltijdse stage in combinatie met enkele (avond)cursussen en verblijf ik samen met allemaal (internationale) studenten in ‘The Washington Center’. In deze blogserie neem ik je mee door alle ups en downs en vertel ik je ongefilterd hoe het gaat hier in de Amerikaanse hoofdstad.
Cherry Blossom week
Deze week was de eerste keer sinds voor ik naar Florida ging die terug de normale routine had. Het was toch weer even aanpassen… Daarnaast stond de week ook in het teken van de langverwachte Cherry Blossoms die nu in ‘peak bloom’ zaten. En ja, het was inderdaad zo mooi als werd gezegd! Toch heb ik intussen ook het gevoel dat ik hier nog nét iets te lang zit… Ik begin toch wel te denken dat het goed is geweest, maar met nog 40 dagen op de teller is mijn avontuur hier zeker nog niet voorbij.
Maandag 21 maart 2022 (dag 60)
Tot nu toe werkte ik op maandagen remote, maar vanaf deze week wisselde die dag met dinsdag en dus ging ik vandaag naar kantoor. Net nu mijn huid nog niet genezen was van mijn sunburn van vorig weekend… Ik nam alleszins mijn zonnecrème mee om regelmatig opnieuw te hydrateren. Ik had vandaag ook mijn mid-internship review met mijn supervisor en kreeg hierbij feedback op mijn werk tot nu toe. En alles bleek eigenlijk positief te zijn! Mijn supervisor zei me dat ik in flawless English communiceer en dat ze apprecieert dat ik steeds verder kijk dan enkel datgene dat van mij wordt verwacht. Op het einde van het gesprek bood ze me zelfs aan om mijn stage te verlengen (op een remote manier vanuit België dan). Blijkbaar is dat iets dat in Amerika wel vaker wordt gedaan omdat stage-ervaringen hier nog belangrijker zijn op een cv om een goede job te vinden.
Ik heb erover nagedacht, maar voor mij zou een verlenging niet zo een grote meerwaarde zijn omdat dit al mijn derde stage (na mijn twee journalistieke stages) is en ik niet plan om bij een Amerikaans bedrijf te gaan werken na mijn studie (ik heb nu wel beseft dat ik zeker al de komende tijd gewoon in België wil blijven). Maar ik vond het alleszins wel gek dat ik het aanbod kreeg. Ik was toch weer even trots op mezelf. Zelfs met alle uitdagingen op mijn pad – niet in mijn vertrouwde omgeving zijn, het aanpassen aan een andere cultuur, thuis missen… – blijk ik toch consequent goed te presteren en dat geeft me meer zelfvertrouwen.
Dinsdag 22 maart 2022 (dag 61)
Vandaag werkte ik remote en zoals altijd geeft dat me weer wat meer tijd om na te denken, en dat is niet altijd goed. Ik had ook niet zo heel veel dringende stagetaken (ik werk momenteel al veel vooruit) en niet zo druk bezig zijn, helpt natuurlijk ook niet. In het begin van mijn tijd hier is het met momenten echt wel hectisch geweest, vooral door het feit dat ik me nog aan het aanpassen was aan de nieuwe situatie. En ook toen ik naar Florida ging, waren het lange werkdagen met veel uitdagend werk. Na Florida is dat allemaal wat omgekeerd en nu voelt het meer als ‘uitbollen’ naar het einde toe. In de avonden heb ik nu zo al wat meer tijd om series te kijken in plaats van aan allerlei opdrachten te werken. Die rust die er een beetje is gekomen, doet natuurlijk goed maar tegelijkertijd zorgt die er ook voor dat alles wat lang begint aan te voelen. Het was lang geleden dat er nog tranen waren gevloeid, maar vandaag kwamen er toch weer een paar naar boven.
Die rust die er een beetje is gekomen, doet natuurlijk goed maar tegelijkertijd zorgt die er ook voor dat alles wat lang begint aan te voelen.
Alleszins is Cherry Blossom Season hier intussen gestart in de stad en dat was wel altijd al iets waar ik naar uitkeek. Ik ben blij dat ik dit kan meemaken, want de komst van de lente en alle bijhorende bloesems is toch altijd iets dat goede moed geeft. Het Cherry Blossom Festival is een jaarlijks terugkerend festival dat vertrekt vanuit de kersenbloesems die rond Tidal Basin (een stukje water waar onder meer het Jefferson Memorial aan gelegen is) te vinden zijn en wordt uitgebreid naar allerlei evenementen doorheen de stad. Zo is er op zaterdag het Blossom Kite Festival, maar volgt er ook nog een parade en muziekfestival.
Het festival is afgelopen zondag officieel gestart (er rijden sindsdien bijvoorbeeld Blossom Buses rond in de stad en ook veel van de uitleenfietsen op straat hebben een sticker van een Cherry Blossom gekregen) en gaat door tot midden april. Maar de kersenbloesems zelf bloeien eigenlijk maar relatief kort. ‘Peak bloom’ werd voorspeld vanaf vandaag tot en met vrijdag. Ja, er gingen effectief echte voorspellingen aan vooraf om die piek van de bloesems te bepalen en er werd hard naar de bekendmaking daarvan uitgekeken… Daarnaast kan je online zelfs livebeelden volgen van de bomen rond Tidal Basin zodat je de piek zeker niet mist! De stad draait vanaf nu echt enkel nog om die Cherry Blossoms. Ze worden werkelijk zo gehypet dat ik alleszins benieuwd ben om ze later deze week met eigen ogen te gaan bekijken!
Woensdag 23 maart 2022 (dag 62)
Vandaag ontving ik een mail van The Washington Center met de instructies voor check-out eind april. Het feit dat ze al met het einde bezig zijn, stelt ook mij wat gerust aangezien het dan echt wel dichterbij komt. Ik had het vandaag immers opnieuw wat moeilijk. De tijd gaat wel goed vooruit, maar ik heb het gevoel dat ik eigenlijk ongeveer alles in de stad gezien heb (de evenementen die nog plaatsvinden rond het Cherry Blossom Festival gaan door op locaties die ik grotendeels al heb gezien) en klaar ben om weer naar huis te keren. Ken je dat gevoel wanneer je veel te vroeg op een luchthaven aankomt en niets anders kan doen dan wachten op je vlucht? Dat heb ik nu, maar dan 38 dagen voor vertrek…
Ken je dat gevoel wanneer je veel te vroeg op een luchthaven aankomt en niets anders kan doen dan wachten op je vlucht? Dat heb ik nu, maar dan 38 dagen voor vertrek…
En over een vlucht gesproken, dat nieuws over het vliegtuig dat in China is neergestort was nu nét iets dat ik liever niet had gehoord… Zoiets maakt me toch wat onzeker, want typisch voor mij begin ik dan al allerlei doemscenario’s af te spelen in mijn hoofd. En dan ging het vandaag in mijn Netflixserie ook nog over een neergestort vliegtuig… Iets te veel crashes (al was eentje fictief) op korte tijd dus.
Donderdag 24 maart 2022 (dag 63)
Een tijdje geleden werd ik vanuit Erasmushogeschool gevraagd om hun Instagrampagina enkele dagen over te nemen om te vertellen over mijn leven hier in Washington D.C.. Ik besloot het te doen en vandaag begon mijn takeover uiteindelijk. Ik was eigenlijk wel blij dat ik dit nu had om mijn tijd wat in te steken zodat ik opnieuw iets had om me echt op te focussen. Naast mijn stagetaken was ik van op kantoor dus ook daar wat mee bezig doorheen de dag. Als je me kent, weet je dat ik perfectionistisch ben. ‘Zomaar’ iets posten op een account met 2.600 volgers kan ik dus niet. 😉 Ik heb er dus echt wel mijn tijd en moeite in gestoken! En tijdens het werk vandaag speelde ik op mijn laptop het nieuwe album van Clouseau af om alles ook wat aangenamer te maken. Dat kwam pas op vrijdag uit, maar mijn mama had het album (een gesigneerde versie) in de voorverkoop aangekocht en de muziek alvast op OneDrive gezet waardoor ik er ook aan kon. 🙂
Als je me kent, weet je dat ik perfectionistisch ben. ‘Zomaar’ iets posten op een account met 2.600 volgers kan ik dus niet.
In de avond had ik mijn avondcursus Research & Writing, maar deze week hadden we individuele meetings met de professor over het project waar we aan werken. Ik moest dus maar twintig minuutjes naar beneden en was blij want tot nu toe heb ik niet zo heel veel aan deze cursus, moet ik zeggen. Voor de rest van de avond werd het gewoon weer wat Netflix. Intussen begon mijn verbrande huid in mijn gezicht trouwens ook af te vellen… Irritant, maar ik ben blij dat het eindelijk bijna genezen is!
Vrijdag 25 maart 2022 (dag 64)
Het was een tijdje geleden dat ik nog op vrijdag werkte en het voelde even wat raar aan om weer in die routine te komen. De afgelopen drie weken was die immers ver zoek. Na mijn half dagje werk trok ik de stad in. Ik besloot alvast Tidal Basin te bezoeken om naar de Cherry Blossoms te gaan kijken, dat was een half uurtje wandelen van aan het kantoor. Toen ik daar aankwam, bleek het echter enorm druk te zijn. Van ‘wandelen’ was geen sprake, je moest gewoon constant ‘ontwijken’. Ik hou echt niet van drukte dus ik bleef niet zo lang, maar ik had op zijn minst wel gezien dat het de moeite is om morgenochtend – wanneer er hopelijk minder volk zou zijn – terug te komen.
Weekend 26 en 27 maart 2022 (dag 65 & 66)
Aangezien ik echt de Cherry Blossoms op een aangename manier wilde zien, stond ik op zaterdag al op om 6 uur (een kwartiertje vroeger dan ik tijdens de werkweek opsta) om net na 7u de eerste metro van de dag te kunnen nemen richting Tidal Basin. Jammer genoeg was het vrij bewolkt, maar het was mijn laatste kans om ze in bloei te zien dus – weer of geen weer – ik ging. Veel andere mensen hadden hetzelfde idee, want om 8 uur was het er al redelijk druk… Nu, het was niet té druk dus kon ik op een redelijk aangename manier wandelen onder de bloeiende bomen langs het water. Ik ging volledig rond en passeerde het Jefferson Memorial, het Martin Luther King Jr. Memorial… Ik nam enorm veel foto’s (weer veel te veel) en genoot ervan!
Nadien ging ik nog door naar het Lincoln Memorial. Vorige keer dat ik daar was had ik de inscriptie ‘I Have A Dream’ op de plek waar Martin Luther King Jr. zijn bekende speech gaf, gemist. Ook nu had ik er aanvankelijk over gekeken (het is niet bepaald goed aangeduid), maar na het bij het infopunt te gaan vragen, heb ik het dan toch gevonden! Tegen 10u was ik dan aan het Washington Monument voor de start van het Blossom Kite Festival. Iedereen mocht hierbij met hun vliegers komen vliegen rond het monument. Er waren ook nog enkele andere activiteiten aan gekoppeld en het startsein werd gegeven met het volkslied. Dat is toch wel typisch Amerika. Kan je je inbeelden dat we in België voor we aan een vliegerfestival beginnen eerst het volkslied zingen? Nee, ik ook niet. Er werd ook gevraagd aan toeschouwers om tijdens het lied richting het Washington Monument te staan uit respect. Ik draaide me dus maar snel die richting uit!
Daarna keerde ik vrij snel terug naar de bushalte, want ik had er eigenlijk al een hele uitstap opzitten. Ik had daarbij alweer meer dan 10.000 stappen en het was nog niet eens middag! Bovendien was het wat te koud om te blijven zitten en naar de kites te kijken. Ja, vorige week was ik rood door de zon en nu was ik rood door de kou… Het weer is hier echt wel wispelturig. Toen ik aan de bushalte aankwam, kwam de bus gelukkig ook nét aan. En het voordeel? De grootste mensenmassa kwam nu pas aan om naar de bloesems en het Kite Festival te kijken en dus stapte iedereen van de bus wanneer ik opstapte. Ik had de bus helemaal voor mezelf! Ook uit het metrostation zag ik massa’s mensen komen. Alleen al het zien daarvan, maakte me ongemakkelijk. Wat was ik blij niet in die drukte te zitten!
De eindhalte van de bus was Union Station en vandaaruit was het nog een klein kwartiertje stappen naar The Washington Center. Op de weg terug stopte ik eerst nog even in de winkel voor enkele kleine boodschappen. Toen ik nadien in TWC aankwam, lagen twee van mijn huisgenoten nog in hun bed en een derde was net aan het ontbijten. Dit terwijl ik klaar was voor lunch! Om maar te zeggen hoe erg onze levensstijlen verschillen… Later op de dag sloot ik mijn takeover van de Instagrampagina van Erasmushogeschool af en werkte ik redelijk wat aan deze blog. Daar had ik tot nu toe immers nog niet zo heel veel tijd voor gemaakt deze week. Op zondag is het plan ook om binnen te blijven, want temperaturen gaan opnieuw onder het vriespunt en daar heb ik eigenlijk echt geen zin meer in.
Nu het uur in de nacht van zaterdag op zondag veranderde in België, zal ik vanaf nu ook weer op 6 uur in plaats van 5 uur – zoals de afgelopen twee weken – verschil zitten. Mijn ‘belplan’ met mijn mama zal dus weer wat aanpassingen vereisen, maar dat lukt wel. 😉 En zo zit er alweer een week op! Dat de tijd maar zo blijft voorbijgaan! 🙂
Meer over mijn avontuur in D.C. lees je hier:
- Dagboek Belgische studente in Washington D.C. – #7
- Dagboek Belgische studente in Washington D.C. – #8
- Dagboek Belgische studente in Washington D.C. – #9
Volg mij ook zeker op Instagram en Facebook om updates te krijgen over mijn blog! Op Instagram deel ik bovendien meer beeldmateriaal en daar krijg je een meer visuele inkijk in mijn leven in D.C.!