Van 21 januari tot 30 april 2022 bevind ik me in D.C. voor een voltijdse stage in combinatie met enkele (avond)cursussen en verblijf ik samen met allemaal (internationale) studenten in ‘The Washington Center’. In deze blogserie neem ik je mee door alle ups en downs en vertel ik je ongefilterd hoe het gaat hier in de Amerikaanse hoofdstad.
Weekje in Jacksonville, Florida
Deze week zou mijn dagboek beter ‘Nikita in Florida’ heten, want van maandag- tot vrijdagavond bevond ik me in Jacksonville voor mijn stage. Het was echt een geweldige week. Ik vond het superfijn om op deze manier eens te kunnen proeven van wat het inhoudt om op business trip te gaan. En ondanks het harde werk dat ik verrichtte de afgelopen week, zijn mijn batterijen weer even helemaal opgeladen!
Maandag 28 februari 2022 (dag 39)
Maandag werkte ik nog vanuit Washington D.C. aan enkele zaken die in orde moesten zijn voor de Summit waarvoor ik naar Jacksonville ging, want mijn vlucht vertrok pas tegen 20u. Ik had gisteren de meeste zaken al in mijn koffer gestoken, maar vandaag pakte ik nog wat laatste spullen in. Het hele inpakproces was vlot gegaan, maar bij het zien van mijn paspoort kreeg ik het toch even moeilijk. Je krijgt immers het gevoel dat je aan het inpakken bent om naar huis te gaan, maar dat was natuurlijk niet het geval. Ik kan er intussen wel beter mee omgaan om weg te zijn van huis, maar sommige zaken – zoals het zien van mijn paspoort – maken het toch weer even moeilijk, wat ergens ook wel normaal is.
Een vaccinatiebewijs of bewijs van een negatieve covidtest werd nergens gevraagd alhoewel één van de twee zogezegd officieel wel verplicht is om te reizen
Ik had ook wat stress om naar de luchthaven te gaan omdat in de VS geraken zo’n intimiderend proces is geweest met alle documenten die ik nodig had. Ik hoopte dat binnen de Verenigde Staten reizen met het vliegtuig dus toch iets makkelijker ging. En mijn zorgen bleken uiteindelijk helemaal voor niets geweest te zijn. Ik moest mijn DS-formulieren (dat zijn aparte formulieren die ik samen met mijn visum moest laten zien om het land binnen te mogen) nergens meer tonen en moest geen enkele vraag over mijn beweegredenen beantwoorden. Ook opvallend: een vaccinatiebewijs of bewijs van een negatieve covidtest werd nergens gevraagd alhoewel één van de twee zogezegd officieel wel verplicht is… Aan de gate zelf was een paspoort ook niet meer nodig, ik moest enkel mijn boarding pass nog tonen. Ik was enorm verbaasd over hoe vlot alles ging! Maar goed, je hoort me niet klagen!
Rond 23u kwam ik uiteindelijk aan in de Airbnb die mijn stageplek Feedback Labs had geboekt voor de vier interns. Ik had samen met één van de andere stagiaires – die ook deelneemt aan het programma van TWC – een taxi genomen van de luchthaven. We waren wel even ongerust toen de taxi driver ons vertelde dat de buurt waar hij ons ging afzetten niet echt heel veilig was en hij ons aanraadde binnen te blijven ’s avonds. Maar gelukkig voelden we ons wel op ons gemak zodra we binnen waren in de Airbnb. Het was een typisch Amerikaans huis met voor iedereen een aparte kamer. En wat een kamer! Ik denk dat het bed drie keer zo groot was als het bed in de residentie van The Washington Center! Wat heb ik daarvan genoten, zeg. Ik ben zo goed als meteen in slaap gevallen en sliep in één stuk door tot 7u de volgende ochtend. Zalig!
Dinsdag 1 maart 2022 (dag 40)
Vandaag ging ik voor de eerste keer naar de locatie, het Jessie Ball DuPont Center, waar de Summit vanaf morgen doorgaat. Ik was slechts even buiten, maar wat was die korte commute heerlijk! Omringd door palmbomen, een warme bries, een zacht zonnetje, geen jas nodig… Ja, het klimaat heeft toch een grote impact op hoe je je voelt.
In het Jessie Center hielp ik bij de laatste voorbereidingen, stuurde ik nog wat communicatie naar gasten uit, updatete ik enkele zaken na last-minute aanpassingen… enzovoort. Sommige gasten van de Summit kwamen vandaag ook al langs om zich in te checken en hun naambadge op te halen. Ik zat hiervoor een uurtje aan het onthaal en het was fijn om de mensen alvast te woord te staan en te ontvangen. Rond de middag kregen we dan met alle personeelsleden en stagiairs een rondleiding in ‘The Jessie‘ zodat we zelf alle vragen van gasten zouden kunnen beantwoorden de komende dagen.
Tijdens de rondleiding werden we er onder meer op gewezen dat er één genderneutrale wc was in het gebouw. De organisatie wilde er graag meer, maar blijkbaar mocht dat niet volgens de regels in de conservatieve regio. Het was blijkbaar al moeilijk om mensen bovenaan de ladder te overtuigen om er überhaupt eentje te hebben. Dat zegt dus veel over het politieke klimaat dat zowat in heel Florida heerst: republikeins. Ik bevond me dus in een heel ander Amerika dan wat ik intussen gewoon ben in Washington.
Wat vooral opviel waren de typische huizen zoals je die ziet in films en series, de stereotype luide Amerikanen met een petje, getinte zonnebril, shorts en op slippers, het gebrek aan openbaar vervoer en de vele pickup trucks op de weg
Jacksonville blijkt dus een heel ‘rode’ stad en voelt héél Amerikaans aan (terwijl D.C. toch nog een licht Europees tintje heeft). Wat vooral opviel waren de typische huizen zoals je die ziet in films en series, de stereotype luide Amerikanen met een petje, getinte zonnebril, shorts en op slippers, het gebrek aan openbaar vervoer en de vele pickup trucks op de weg… Het was dus een heel andere ervaring dan D.C.. Nu ik Florida vandaag voor het eerst in daglicht zag, zag de buurt van de Airbnb er trouwens gelukkig ook al veel minder onveilig uit dan gisterenavond.
Woensdag 2 maart 2022 (dag 41)
De eerste dag van de Summit was meteen de drukste en dus vloog ik er meteen helemaal in. Om 7u30 werden we al verwacht op locatie, maar ontbijt werd gelukkig ter plekke voorzien. Op de planning stonden enkele plenaries waarbij mensen – vaak met hoge functies en titels – in discussie gingen over hun ervaringen met het toepassen van (gebruikers)feedback in hun organisatie, Breakout Sessions waarbij mensen hun eigen organisatie (meestal non-profits) voorstelden, LabStorms waarbij organisaties enkele uitdagingen waar ze mee kampen voorlegden voor advies van de aanwezigen… In mijn ogen klinkt datgene waarover ze praten soms heel abstract, maar het hangt een beetje af van persoon tot persoon. Er was zowel een in-person luik als een virtual luik aan het event verbonden en dat hybrid element maakte het ook heel uitdagend.
Mijn taken doorheen de dag waren heel divers. Ik stuurde announcements uit via een app die de aanwezigen hadden gedownload om steeds aan te geven waar ze wanneer naartoe moesten, was fotografe van dienst om alles vast te leggen op foto, werkte doorheen de dag aan een recap blogpost die tegen het einde van de dag moest klaar zijn om meteen met de nieuwsbrief mee te kunnen… Ik ging ook mee naar een offsite LabStorm waaraan een bezoek aan een historisch huis was gekoppeld. Ik zorgde dat alle deelnemers op tijd op de bus geraakten, nam notities tijdens de sessie als basis voor blogposts later, maakte tussendoor ook foto’s…
Het was voor mij heel fijn om al de aanwezigen eindelijk in het echt te zien, want de voorbije weken heb ik al hun profielen in de app die we gebruikten, gezet en kende ik hen dus allemaal qua naam, functie en bio én van hun headshot. Ik had het gevoel dat aanwezigen me na deze dag ook al begonnen te kennen en ze kwamen spontaan naar mij als iets onduidelijk was, wat natuurlijk een heel fijn gevoel gaf. ’s Avonds was er nog een receptie waarop ik zelf ook wat netwerkte. Ik geraak doorgaans heel makkelijk aan de praat met mensen die ik niet ken, maar hier had ik niet gedacht dat het zo vlot zou gaan. Ik bedoel, al die mensen zijn vrij hooggeplaatst en voornamelijk Amerikaans. Maar ze bleken toch wel geïnteresseerd in mijn verhaal als stagiaire uit België en dat was heel fijn.
“Belgium is a part of Germany, right?”
Na de receptie werkte ik de blogpost van die dag af en zette ik al de foto’s die ik maakte doorheen de dag op mijn pc. Ik nam nadien een Uber naar de Airbnb. En mijn Uber Driver paste ook weer perfect in het Amerikaanse stereotype, want aardrijkskunde was niet echt haar ding… Toen ik haar vraag over waar ik vandaan kwam beantwoordde, zei ze heel overtuigd: “Oh I always wanted to go to Germany!” Ik herhaalde dat ik in België woon en dus niet in Duitsland, waarop ze zei: “Yeah, but that’s – like – a part of Germany, right.” No. No, it’s not… 😄
Donderdag 3 maart 2022 (dag 42)
Tijdens deze tweede Summit-dag had ik ongeveer dezelfde taken als gisteren, maar vandaag mocht ik als gast aanschuiven aan een Breakfast Table met lokale journalisten. Britt, mijn supervisor en CEO van Feedback Labs, raadde het me zelf aan omdat ze weet dat ik afgestudeerd ben in de Journalistiek. Ze stelde me ook persoonlijk voor aan de journalisten en vermeldde mijn goede werk tot nu toe, dat ik een published author ben enzovoort. Ik vond het ongelooflijk om te horen hoeveel lof ze me gaf. Ook tijdens de middagpauze was er een netwerkmogelijkheid. Iedereen van Feedback Labs verspreidde zich over verschillende tafels in plaats van samen te eten. Ik ging aan een tafel zitten met allemaal – zo bleek – inspirerende vrouwen.
Er werden enkele vragen geprojecteerd waarover we ons als tafel moesten buigen en die hadden allemaal te maken met het toepassen van feedback in eigen organisaties. Ik was wat bang dat ik niet zou kunnen meepraten, maar uiteindelijk bleek ik gewoon een even groot deel van de conversatie uit te maken als alle anderen. Normaal gezien heb ik het moeilijk om in een wat grotere groep deel uit te maken van de conversatie, maar het was zo’n positieve omgeving dat ik er gewoon zonder probleem in slaagde én – nog belangrijker – zelfs van genoot. De vrouwen waren ook oprecht geïnteresseerd in wat ik te zeggen had en dat was gewoon fantastisch.
Ik was wat bang dat ik niet zou kunnen meepraten, maar uiteindelijk bleek ik gewoon een even groot deel van de conversatie uit te maken als alle anderen
En zoals je al merkte zijn alle netwerkmogelijkheden verbonden aan eten… Breakfast, lunch, maar ook tussendoortjes tijdens de korte breaks. Echt, er is eten in overvloed! Het breakfast bestaat iedere dag uit donuts, cakejes, yoghurt, verse besjes, quiches, avocado toast, kleine koekjes met een confituur van blauwe bessen erin (mijn favoriet)… En natuurlijk moest ik alles eens proberen. 😉 Lunch vandaag bestond ook uit drie gangen en gisteren werd bijvoorbeeld het avondeten ook gecoverd door mijn stageplek. En het is dan ook nog eens allemaal lekker, hé! En aangezien ik een picture person ben, nam ik natuurlijk van elke maaltijd een foto. 😉 Hieronder een collage van al het eten van de vier dagen in Jacksonville (exclusief tussendoortjes) 😋:
Vandaag kon ik iets vroeger dan de afgelopen dagen terugkeren naar de Airbnb waardoor ik er een rustige avond van kon maken. Er was wel een optioneel etentje met alle medewerkers later op de avond, maar ik koos ervoor om voor de rust te gaan. In België zou ik me in diezelfde situatie waarschijnlijk moeten verantwoorden voor waarom ik niet meega, maar hier was dat gewoon geen probleem en dat is iets wat ik wel apprecieer aan Amerikanen. Je doet je eigen ding, no questions asked. Ik hoefde me niet te verdedigen of blijven zeggen dat ik te moe was om mee te gaan, mijn beslissing werd gewoon geaccepteerd. De andere stagiairs gingen wel mee en dus had ik het hele huis voor mij alleen.
In België zou ik me in diezelfde situatie waarschijnlijk moeten verantwoorden voor waarom ik niet meega, maar hier was dat gewoon geen probleem en dat is iets wat ik wel apprecieer aan Amerikanen
Ik had een donut en nog wat andere zoetigheden van het ontbijt meegebracht en zette me hiermee op mijn gemakje op het typisch Amerikaanse terras om te genieten van de avondzon. Ik had geen trui nodig, ik zat er gewoon met blote armen alsof het zomer was! Ik leefde er werkelijk helemaal van op. En nadien nam ik ook nog een uitgebreid bad. In The Washington Center heb ik enkel een douche dus het was al 42 dagen geleden (but who’s counting?) dat ik nog van een bad had kunnen genieten. Die kans kon ik hier dus niet aan me laten voorbijgaan! Ik besloot daarna – helemaal zen – vroeg te gaan slapen en opnieuw sliep ik in één keer door. Had ik al gezegd hoe hard ik heb genoten?
Vrijdag 4 maart 2022 (dag 43)
’s Morgens werd ik goed uitgeslapen wakker tegen 6u, nét voor mijn wekker afging. Met spijt in het hart verliet ik de Airbnb, maar ik probeerde nog niet te veel te denken aan het appartement in D.C. waarnaar ik vanavond moest terugkeren. Vandaag was er enkel nog een Summit-programma in de voormiddag. Na het opruimen van de locatie vertrokken we dus in de vroege namiddag richting luchthaven. Maar er was tijd ingecalculeerd om eerst nog even naar het strand te gaan! We aten er iets en gingen daarna even tot aan de oceaan. Ik ben blij dat ik dat toch even heb kunnen doen. Voor mij was de week op die manier de perfecte balans tussen business en vrije tijd. Er was niets specifieks in de regio dat ik wilde zien, dus gewoonweg het werken in dat warme klimaat was voor mij genieten. En afsluiten met een kort tripje naar the beach was gewoon de kers op de taart.
Rond 19u30 vertrok onze vlucht terug en rond 22u landde ik in D.C.. En voor die landing namen we de ’toeristische route’ met een prachtig zicht op de National Mall. Als je dat als toerist wil doen met een helikopter betaal je je blauw, dus dat was ook weer mooi meegenomen! Ik ben echt dankbaar dat ik deze kans gekregen heb. De hele reis was op kosten van het bedrijf, wat ik zeker helemaal niet als vanzelfsprekend beschouw. Ik heb nu echt het gevoel dat ik mijn batterijen weer heb kunnen opladen door deze ervaring en ik hoop dat ik dat gevoel toch nog even behoud.
Weekend 5 en 6 maart 2022 (dag 44 & 45)
Het weekend gebruikte ik vooral om uit te rusten van de toch wel drukke week. Ik ging juist boodschappen doen en voor de rest kwam ik niet buiten. Ik verwende me ook een beetje bij het boodschappen doen. Ik kocht een grote doos verse koekjes met chocoladestukjes en smarties, zo van die typisch Amerikaanse redelijk zachte ronde koekjes. Ik kocht hier ook voor het eerst verse aardappelen. Ik had gezien dat onze microgolf een functie heeft om 1 tot 4 aardappelen te koken zonder iets speciaals te moeten doen (ik moet ze niet eens in water leggen zoals bij een kookfunctie in een Belgische microgolfoven). Ik besloot het toch maar eens uit te testen. Ik legde twee aardappelen in een ovenschaal en binnen de 5 minuten waren die effectief gekookt. Voor het eerst sinds ik hier ben, had ik dus eens verse patatjes (ik at het met reeds klaargemaakte verse – gefrituurde, want ja het is Amerika – kip uit de winkel en worteltjes uit blik). En ja, het smaakte!
Ik maakte ook schoon op zaterdag, want na hier een week niet geweest te zijn was het wel duidelijk dat er niemand eens tussentijds de stofzuiger had aangeraakt… En nadat alles weer was schoongemaakt genoot ik van mijn avond met mijn doos verse koekjes erbij. 🙂 Nu hopen dat de rust die ik heb gevonden door dit weekje Florida nog lang effect blijft hebben!
Meer over mijn avontuur in D.C. lees je hier:
- Dagboek Belgische studente in Washington D.C. – #4
- Dagboek Belgische studente in Washington D.C. – #5
- Dagboek Belgische studente in Washington D.C. – #6
Volg mij ook zeker op Instagram en Facebook om updates te krijgen over mijn blog! Op Instagram deel ik bovendien meer beeldmateriaal en daar krijg je een meer visuele inkijk in mijn leven in D.C.!