Van 21 januari tot 30 april 2022 bevind ik me in D.C. voor een voltijdse stage in combinatie met enkele (avond)cursussen en verblijf ik samen met allemaal (internationale) studenten in ‘The Washington Center’. In deze blogserie neem ik je mee door alle ups en downs en vertel ik je ongefilterd hoe het gaat hier in de Amerikaanse hoofdstad.
Halfweg mijn avontuur
Na het zalige weekje Florida had ik het gevoel dat alles wat vlotter ging dan anders. Ook het feit dat ik deze week op vrijdag exact de helft van mijn avontuur hier bereikte, hielp natuurlijk om dat goede gevoel te behouden. Door meer vooruitzicht te hebben, kan ik nu immers meer genieten van de ervaring omdat ik nog gemotiveerder ben om er álles uit te halen voor ik naar België terugkeer.
Maandag 7 maart 2022 (dag 46)
Op maandag heb ik het vaak wat moeilijk omdat ik remote werk en dan makkelijker in mijn gedachten kom vast te zitten. Toch was dat deze keer helemaal geen issue. Ik kon me vandaag makkelijker over het feit dat ik me in een niet zo aangename omgeving bevond, zetten en liet het mijn gemoed niet bepalen. De reden? Het mooie vooruitzicht om later deze week de helft van mijn tijd hier te bereiken! Hoewel ik geniet van de ervaring hier, tel ik ook wel af om weer naar huis te kunnen. En dat dit eindelijk wat dichterbij komt, laat me tegelijkertijd toe om meer te genieten van de tijd die ik hier nog heb.
Dat het einde eindelijk wat dichterbij komt, laat me toe om meer te genieten van de tijd die ik hier nog heb
Ik kreeg er door het feit dat ik bijna in de helft zit ook opeens een nieuwe missie bij… Ik merkte dat er van heel wat producten die ik meebracht (gezichtsreiniging, body milk, lenzenvloeistof enzovoort) nog niet eens de helft uit is, maar het is de bedoeling dat ik dat allemaal niet meer opnieuw moet meesleuren naar België. Mijn valies kon maar nét toe om naar hier te komen en ik zou toch graag wat souvenirtjes meenemen naar huis. Met andere woorden: ik heb de ruimte die ingenomen werd door die producten echt wel nodig. Vanaf nu zal ik alles dus wat rijkelijker moeten beginnen gebruiken. 🙂
Voor mijn stage zelf werkte ik vandaag aan het schrijven van een recap van de laatste dag van de Summit die later in de dag uitgestuurd werd via de nieuwsbrief. Ik ging ook door alle foto’s die ik met de camera van mijn stageplek nam op de conferentie en ik moet zeggen dat er wel redelijk wat goede bij zaten… Ik ben geen professionele fotografe dus ik was wat verbaasd over mezelf, moet ik zeggen (goed dat de basis van fotografie dus werd meegegeven in de opleiding Journalistiek)!
Dinsdag 8 maart 2022 (dag 47)
Na een dikke week niet op kantoor te zijn, had ik gehoopt vandaag bij terugkomst opnieuw rozenwater te hebben. Dat smaakje voor de Lavit-watermachine is nu al een hele tijd op en – zoals vermeld in eerdere blogposts – was ik grote fan! 🙂 Jammer genoeg bleek het Rose Water niet terug te zijn, maar er was wel een nieuw smaakje bijgekomen: Lime & Lemon. Niet zo lekker als het rozenwater, maar we moeten het doen met wat we hebben hé. 😉
Met het mooiere weer dat eraan komt, zal het veel aangenamer zijn om hele dagen op stap te gaan
’s Avonds na het werk heb ik me vooral beziggehouden met het plannen van de komende weekends. Ik heb graag een goed voorbereid plan zodat ik zeker ben dat ik alles kan doen binnen de tijd die ik hier heb. En ja, het zal krap worden. Alle weekends zitten nu helemaal vol! Met het mooiere weer dat eraan komt, zal het ook veel aangenamer zijn om hele dagen op stap te gaan aangezien je dan niet om de zoveel tijd even ergens binnen moet gaan om op te warmen. Mijn favoriete manier om een stad te verkennen, is door er gewoon in rond te lopen zonder altijd een echt doel te hebben. Ik ben dus blij dat dit eindelijk gaat kunnen door de warmere temperaturen.
Woensdag 9 maart 2022 (dag 48)
Ik merk dat redelijk wat studenten hier bij TWC het wat moeilijk beginnen te krijgen. We zijn nu bijna halfweg en velen beginnen thuis nu wel echt te missen. Mijn kamergenote stond zo een hele tijd al huilend onder de douche. Ik vroeg als ze terug in de kamer kwam of alles oké was, maar ze zei ‘ja, tuurlijk’. Alsof ik dat gehuil allemaal niet had gehoord… Ik vind het jammer dat mensen dat willen verbergen voor anderen, iedereen zou zich immers veel beter voelen als ze daar gewoon eerlijk over waren. Maar ik kan niemand verplichten om te delen wat die voelt natuurlijk.
Toen ik mijn Career Advisor in mijn tweede volledige week hier sprak, had ze voorspeld dat velen het halfweg heel moeilijk zouden krijgen omdat ze beginnen merken dat ze wel heel lang weg zijn van huis. Maar bij mij is het eigenlijk in de omgekeerde richting gegaan. Ik was me van bij de start heel bewust van hoe lang dit ging zijn en daarom had ik het ook heel moeilijk in het begin. Maar nu we ongeveer in de helft zitten en het mooiere weer eraan komt, wordt het voor mij net iets makkelijker. Dan verkies ik toch het pad dat ik heb afgelegd. 🙂 Er zullen zeker nog moeilijke momenten volgen, maar ik denk niet dat het ooit nog zo moeilijk wordt als ik het de eerste dagen hier heb gehad. En gelukkig maar!
Communiceren in je moedertaal is iets wat ik niet meer als vanzelfsprekend zal beschouwen
Wat ik nu wél heel erg merk, is dat ik het mis om Nederlands te praten en dat ik het Engels een beetje beu word. Zelfs na een boek gepubliceerd te hebben, besefte ik nog niet zoveel als nu hoeveel ik van de Nederlandse taal hou. Ik begon ook al enkele keren per ongeluk in het Nederlands te praten tegen mijn huisgenoten (die Spaanstalig zijn en dus in het Engels communiceren met mij). Ja, communiceren in je moedertaal is toch iets wat ik niet meer als vanzelfsprekend zal beschouwen.
Donderdag 10 maart 2022 (dag 49)
Vandaag werkte ik opnieuw op kantoor en werken in die omgeving blijft echt heel aangenaam. Met het zonnetje dat al vroeg begint te schijnen en de temperaturen die stijgen, kon ik ook voor het eerst een kijkje nemen op het dakterras. Zalig was dat! Ik kan niet wachten tot ik er ook effectief kan lunchen ’s middags.
Doorheen de dag liet mijn supervisor voor mijn stage me regelmatig livebeelden zien van haar hond in de ‘Doggy Daycare‘. Ja, ze heeft dus livebeelden van hoe haar huisdier daar rondloopt tussen de andere honden en er wordt verzorgd! Ik heb geen huisdieren dus ik weet niet wat er in België allemaal bestaat op dat vlak, maar dit lijkt me toch wel héél Amerikaans, niet? Om haar hond er binnen te krijgen, moest die ook een toelatingsproef doen om het gedrag te laten beoordelen enzovoort… Dat is hier precies de normaalste zaak van de wereld, maar voor mij klinkt dat toch een beetje gek. Al was het wel een leuke afleiding om de hondjes daar wat te volgen (ze werkt met een tweede scherm en dus liet ze de livefeed soms open staan). 🙂
Om haar hond bij de daycare binnen te krijgen, moest die een toelatingsproef doen om het gedrag te laten beoordelen
’s Avonds had ik dan mijn wekelijkse avondcursus ‘Research & Writing’ die nu toch in-person doorgaat in de klaslokalen in de ondergrondse ruimte van het gebouw hier. Het ging deze week over ‘how to build an effective argument’ en hiervoor werden discussiepunten zoals de Amerikaanse National Debt en nadien de vraag of technologische ontwikkeling uiteindelijk een voor- of nadeel is voor Amerikanen aangehaald. We zijn maar met drie buitenlandse studenten in deze cursus en dus zijn de onderwerpen heel Amerika-gericht. Dat maakt dat er vanuit wordt gegaan dat iedereen mee is met die zaken en dat er dus geen achtergrond wordt gegeven bij onderwerpen zoals de National Debt en hoe de politiek daar mee omgaat. Voor mij was het moeilijk om deel uit te maken van het gesprek omdat ik simpelweg niet zo op de hoogte ben over dat onderwerp.
Ik begrijp nu veel meer hoe moeilijk het is om als buitenlander opeens in een ander land te gaan wonen. Ik voel bijvoorbeeld ook dat ik niet zoveel mee ben met alles wat er hier gebeurt in de actualiteit als ik eigenlijk zou willen. Het moeilijke daarbij is dat het medialandschap hier heel anders is dan in België en zeker als buitenstaander weet je niet goed waar je betrouwbare info kan krijgen (fake news is hier dan ook veel meer aanwezig). Ik volg op Instagram natuurlijk wel The Washington Post en andere betrouwbare nieuwsmerken uit de regio, maar daar blijft het eigenlijk bij.
Ik voel dat ik niet zoveel mee ben met alles wat er hier gebeurt in de actualiteit als ik eigenlijk zou willen
Ik zou hier wel graag het televisienieuws bekijken, als ik het al zou terugvinden… Ik heb sowieso al niet tot heel veel nieuwskanalen gratis toegang hier op de TV van TWC en vaak is het dan nog niet eens duidelijk voor mij wanneer het nieuws juist begint aangezien alles er zo commercieel uitziet. Ik dacht een tijdje terug dat ik naar het lokale nieuws aan het kijken was en opeens begon er een reportage die eigenlijk pure reclame was voor de kerk (hoe geloof mensen hun leven heeft veranderd enzovoort). Dat is iets wat in Vlaanderen nooit zou uitgezonden worden op een reguliere (nieuws)zender… Ik heb dan ook meteen gezapt. Ik begrijp hierdoor alleszins wel meer hoe het komt dat je sommige bevolkingsgroepen in het algemeen minder makkelijk bereikt via traditionele media.
Vrijdag 11 maart 2022 (dag 50)
Normaal gezien werk ik een halve dag op vrijdag, maar iedereen kreeg als dank voor de hulp op de Summit vorige week – waar werkdagen veel langer waren dan normaal – een dagje vrij vandaag. En aangezien ik sowieso maar een halve dag werkte, mag ik meteen ook volgende week vrijdag vrijaf nemen! 🙂 Voor volgende week heb ik dan ook alvast een day pass geboekt voor de watertaxi waarmee ik enkele zaken ga bezoeken (naast gewoonweg te genieten van het boottochtje). Maar voor vandaag had ik ook een leuk plan!
Ik begon met een bezoekje aan de Apple Carnegie Library. Apple heeft een winkel in dit historisch gebouw, vandaar dat het bedrijf nu in de naam is opgenomen. Maar ik skipte de Apple store en ging meteen naar de andere verdiepingen om het gebouw te bekijken. Ik was er als enige – het gebouw was nog maar net opengegaan – en een verantwoordelijke kwam spontaan uitleg geven over de geschiedenis van de plek. Ze vertelde dat dit vroeger de centrale bibliotheek was, maar dat het nu vooral een researchcenter is waar geen boeken meer uitgeleend worden. De huidige uitleenbibliotheek bevindt zich in de vernieuwde Martin Luther King Jr. Memorial Library die ik later op de dag bezocht en waar ik me even neerzette op het impressionante dakterras. Ik was alleen op stap vandaag en om af te sluiten raadde de vriendelijke vrouw me nog aan om toch wat op te passen. ‘Stay safe’, zei ze, want ‘you know people, right’. Gelukkig ben ik me altijd heel bewust van mijn omgeving, zeker als ik alleen op stap ga. Ik voel me eigenlijk vaak zelfs veiliger alleen dan met iemand anders omdat ik dan juist meer afgeleid ben.
Nadien ging ik langs CityCenterDC omdat de nieuwe decoraties voor de lente daar hingen. Natuurlijk wilde ik daar ook wat foto’s van mezelf. Maar wat doe je als je alleen op stap bent? Een timer gebruiken natuurlijk! Ja, ik word daarin stilaan wel een pro. 😉 CityCenter zelf heeft enkel dure winkels dus om te shoppen, wandelde ik een paar blokken verder naar F Street met een H&M en Zara. Ik nam me voor om deze keer echt wel eens goed te kijken en effectief kleren te passen, want met het goede weer dat eraan komt, kan ik wel wat meer opties gebruiken. En ja hoor, ik heb mijn eerste kledij hier aangekocht! Bij H&M vond ik een lichtblauwe jeans en een simpel grijs T-shirt. Basics, zeg maar. Maar wel nodige basics.
Daarna liep ik verder naar Planet Word, een museum over taal. En op de weg daarnaartoe passeerde ik ASTRO Doughnuts waar nét vanaf vandaag een nieuwe donut in de aanbieding was: de Cherry Blossom Donut! Het was natuurlijk geen toeval dat ik daar passeerde, ik had het goed gepland en wist perfect op voorhand wat ik wilde kopen. Naast de donut kocht ik nog een verse limonade en van die ‘maaltijd’ genoot ik op een bankje in Franklin Park (net voor het museum).
Het museum bleek uiteindelijk toch niet zo de moeite. Dat in combinatie met heel wat jonge kinderen die er met veel lawaai rondliepen, maakte dat ik snel weer buiten was. Gelukkig viel het volgende museum op mijn planning wel in de smaak. Het is te zeggen, ik bezocht de musea (de National Portrait Gallery en het Smithsonian American Art Museum) in het gebouw niet echt maar ging specifiek voor de courtyard tussen deze twee musea in.
Hier ging de tentoonstelling ‘Orchids: Hidden Stories of Groundbreaking Women’ door. Al de mooie orchideeën en andere bloemen zien in het zonlicht dat door het mooie dak kwam, was echt heel fijn. Ik zette me er ook even neer aan één van de tafeltjes om er te genieten van de rest van mijn limonade van daarnet. En op de gratis wifi in het museum belde ik mijn mama even op om haar live mee te nemen langs de orchideeën (ze vindt die bloemen heel mooi dus dit had echt iets voor haar geweest mocht ze hier ook zijn). Het was alleszins enorm fijn om mijn 50ste dag hier zo te beleven! 🙂
Weekend 12 en 13 maart 2022 (dag 51 & 52)
Gisterenavond ging ik uiteindelijk al om 21u slapen en ik sliep in één keer door tot 4u30 waarna ik nog bleef liggen tot 8u30. Het was lang geleden dat ik zo lang doorsliep, maar het was echt nodig. De meer dan 10.000 stappen gisteren zullen wel geholpen hebben. Toch voelde ik me de hele zaterdag nog heel moe, maar ook het weer zal daar wel iets mee te maken hebben gehad. Na een zalige lentedag gisteren sneeuwde het vandaag weer! Ik besloot daarom binnen te blijven, want ik had hier echt geen zin meer in. Ik werkte daarom wat aan mijn opdrachten voor het Career Readiness Program en de Evening Course. Want dat moet natuurlijk ook gebeuren.
Van zaterdag op zondag veranderde het uur hier. Dit wil zeggen dat ik de komende twee weken – tot het uur ook in België verandert – ‘slechts’ op vijf uurtjes verschil leef in plaats van zes. Aangezien dit wilde zeggen dat ik een uurtje verloor in de nacht, deed ik mijn best om toch wat langer te blijven liggen. Op zondagochtend deed ik nog niet veel, behalve genieten van de pannenkoekjes (uit de diepvries) voor het ontbijt. 🙂 Voor de rest van de dag is het wel de bedoeling om nog enkele tuinen te gaan bezoeken waar de bomen al mooie bloesems hebben.
Binnen een kleine twee weken staan alle Cherry Blossom trees normaal volledig in bloei, maar voorlopig zijn er enkele andere soorten die al mooi bloeien. Hier in de straat van TWC staat er bijvoorbeeld al een mooie boom (zie foto), maar er zijn nog enkele andere plekken doorheen de stad die nu ook al de moeite zijn (volgens mijn research via Instagram). Dus ik heb mijn plan alweer helemaal klaar voor vandaag! Maar mijn verslag daarvan lees je in de blogpost van volgende week. En in de tussentijd kan je natuurlijk alles alvast volgen via Instagram! 🙂
Meer over mijn avontuur in D.C. lees je hier:
- Dagboek Belgische studente in Washington D.C. – #5
- Dagboek Belgische studente in Washington D.C. – #6
- Dagboek Belgische studente in Washington D.C. – #7
Volg mij ook zeker op Instagram en Facebook om updates te krijgen over mijn blog! Op Instagram deel ik bovendien meer beeldmateriaal en daar krijg je een meer visuele inkijk in mijn leven in D.C.!