Met mijn verjaardag die in aantocht was, waren de voorbije twee weken vooral een tijd van reflectie. Zeker door een ontmoeting met een klasgenoot uit het middelbaar die me – ongevraagd – vertelde hoe die vroeger over me dacht, ging ik weer wat nadenken over alles. Een blogpost over waarom we allemaal beter wat vriendelijker zouden zijn tegen elkaar en hoe schadelijk het is om mensen in hokjes te duwen.
Voor de laatste keer ooit had ik een eerste schooldag, maar eerlijk gezegd keek ik er niet bepaald naar uit. Na vorig academiejaar stage te lopen in Washington D.C. en al geen klassieke les meer gevolgd te hebben sinds eind 2021 voelde ik me al vanaf de eerste schooldag niet meer op mijn plek. Alsof ik de schoolbanken ben ontgroeid. Maar plaatsnemen achter de schoolbanken is jammer genoeg onvermijdelijk om dat tweede diploma nog te behalen. En na al de moeite die ik er vorig academiejaar al voor heb gedaan, zou het stom zijn om zo dicht bij de finishline op te geven.
In het vorige deel kon je lezen over mijn laatste (werk)week in D.C. en hoe ik vertrok naar de luchthaven. Intussen ben ik goed thuisgekomen en neem ik jullie nog een laatste keer mee in mijn avontuur. In deze post lees je hoe alles nog op de luchthaven en terugvlucht ging én hoe ik me opnieuw aanpaste aan België. Spoiler: dat ging héél vlot! 🙂
De laatste loodjes wegen het zwaarst… Dat klopt helemaal. Deze week werd alles me wat te veel en was ik gewoon gefrustreerd door elke minuut die ik nog moest wachten tot ik op het vliegtuig naar huis kon stappen. Maar hey, het is eindelijk zover! 🙂 Maar beleef hier eerst nog even mijn laatste dagen in D.C. met me.
volgende week vrijdag keer ik terug naar thuis en dat wil dus zeggen dat ik deze week mijn laatste weekend in D.C. beleefde. En ik genoot er zo hard van! De rest van de week was gevuld met een leuke nieuwe stagetaak, maar ook met redelijk wat bezorgdheden omdat het soms voelt alsof dit appartementsgebouw van TWC – bij wijze van spreken – op instorten staat. Maar het vooruitzicht naar huis te kunnen gaan, maakt alles wel draaglijker.
Het was weer een week van veel wachten. Wachten op het naar huis keren. Het is frustrerend om zo mijn dagen door te gaan, maar er is echt niet veel anders meer te doen. Ik werkte om mijn tijd toch op te vullen naast mijn stagetaken aan reflectieverslagen en andere opdrachten die ik moet afleveren voor The Washington Center. Maar ja, van reflecteren word je nu ook niet bepaald heel blij, misschien zelfs eerder wat weemoedig. Al kan ik ook zien dat ik zeker gegroeid ben door deze ervaring. En daarbij deed ik toch ook weer enkele leuke uitstapjes waar ik van genoot!
Opeens zitten we al aan deel 12 van mijn dagboek! Ja, de tijd gaat wel goed vooruit nu. Al wordt het mentaal toch weekend na weekend moeilijker. Deze week bezocht ik zaterdag de White House Gardens en keek ik naar de Cherry Blossom Parade op Constitution Avenue. En zo van die dingen had ik toch graag met mijn mama gedaan, besefte ik meermaals doorheen de dag. Ik probeerde dan maar te genieten voor ons tweeën, maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Voor de rest vertel ik deze week ook nog wat meer over de financiële kant van mijn ervaring in D.C., hoe carrièregericht de stad is en wat ik al heb geleerd uit mijn tijd hier.
Mijn week begon niet fantastisch, maar wat ben ik blij om het begin van mijn laatste maand hier bereikt te hebben! Ik ben in mijn hoofd gewoon al constant bezig met mijn terugkomst naar België. Maar in de tussentijd doe ik zeker mijn uiterste best om nog zoveel mogelijk uit deze ervaring te halen!
Deze week was de eerste keer sinds voor ik naar Florida ging die terug de normale routine had. Het was toch weer even aanpassen… Daarnaast stond de week ook in het teken van de langverwachte Cherry Blossoms die nu in ‘peak bloom’ zaten. En ja, het was inderdaad zo mooi als werd gezegd! Toch heb ik intussen ook het gevoel dat ik hier nog nét iets te lang zit… Ik begin toch wel te denken dat het goed is geweest, maar met nog 40 dagen op de teller is mijn avontuur hier zeker nog niet voorbij.
Aangezien ik nog enkele vrije dagen op te nemen had, was het voor mij slechts een werkweek van drie dagen. En mijn vrije tijd gebruikte ik optimaal! Vrijdag nam ik als een echte toerist de Water Taxi naar twee bestemmingen net buiten D.C. en ook zaterdag was het plan om er een leuk toeristisch dagje van te maken, maar dat ging toch niet van een leien dakje…