Nadat ik in juni 2021 mijn bachelor in de Journalistiek behaalde, begon ik aan de opleiding Toerisme- en Recreatiemanagement. Nu het laatste academiejaar daarvan volop bezig is, zit ik ook meteen in mijn laatste jaar als student in het algemeen. Wat daarna komt is momenteel nog een vraagteken, maar dat moet allemaal duidelijk worden in de komende maanden. No pressure, right? In deze blogserie neem ik jullie mee in hoe ik mijn laatste jaar als student beleef en intussen antwoorden probeer te vinden over wat ik nadien ga doen.
Het einde van mijn studies komt dichtbij
Het is intussen een tijdje geleden dat ik nog een nieuwe post publiceerde in deze blogserie. Het was dan ook een drukke periode. Excuses, excuses, excuses… Ik weet het. 😉 Maar ik update je graag over welke mijlpalen van mijn tijd van student naar werkveld ik sinds deel 9 heb bereikt. Vandaag sta ik immers opeens effectief veel dichter bij het werkveld dan ik in het studentenleven sta.
Examenstress en laatste vakken
Mijn laatste blogpost dateert van net voor de paasvakantie. Toen zat ik in een blokperiode, want na de vakantie had ik al een examen. Ik moet zeggen dat ik er wel wat stress voor had. Het gaat allemaal steeds wat moeizamer omdat ik voel dat mijn studieperiode wel mag gaan eindigen. Toch is het examen volgens mij uiteindelijk goed gegaan, al worden de resultaten pas in juni bekendgemaakt.
Ik ben aan deze studie begonnen met een heel grote werklading, maar eindig met een relatief rustige periode.
Na dat examen kon ik alleszins weer even ademhalen. Sindsdien heb ik ook nog slechts twee vakken die ik moet afwerken. Door de vreemde opstelling van mijn verkort traject in Toerisme- en Recreatiemanagement wordt het immers steeds rustiger naarmate mijn studie vordert. Ik ben aan deze studie begonnen met een heel grote werklading (met meer studiepunten dan je normaal opneemt in een academiejaar), maar eindig met een relatief rustige periode. Mijn bachelorproef maakte ik immers al in mijn eerste jaar en ook mijn stage legde ik toen al af. Dit tweede jaar bestond dus uit het afwerken van alle ‘restjes’ die er vorig jaar niet in pasten. Maar dat vind ik niet erg. De tijd die ik over heb door de weinige lessen, kan ik immers gebruiken om al wat te solliciteren. En geloof me, dat neemt veel tijd in beslag.
Sollicitaties
Er is geen druk om een job te vinden, want ik ben er momenteel nog zeer vroeg bij. Maar als ik een interessante vacature zie die past bij mijn achtergrond, dan waag ik wel mijn kans. Nu, ik moet zeggen: ik mik hoog. Ik heb immers niets te verliezen. Oké, behalve tijd dan door de lange sollicitatieprocedures, maar dat vind ik voorlopig nog niet erg. Bij de enkele vacatures waarop ik al ben ingegaan, hoorden verschillende sollicitatierondes. Van uitgebreide schriftelijke proeven tot zelfs testen over je redenerend denkvermogen en persoonlijkheid. Je moet dan telkens slagen op al die zaken vooraleer je op gesprek mag gaan.
Nu zit ik nog in één selectieronde waarover ik binnenkort pas nieuws heb. Ik hoop dat het iets wordt, want de job zou echt wel bij me passen, maar er zijn veel kandidaten en ik heb nog geen eerdere werkervaring als niet-student dus het blijft een gok (de kans is immers groot dat de voorkeur gaat naar iemand met ervaring). Voorlopig is het dus afwachten en anders ga ik gewoon verder met solliciteren. Ik heb het geluk een breed interesseveld te hebben dus ik kan me wel goed voelen in uiteenlopende jobs denk ik.
Ik ben daardoor alleszins wel constant bezig ondanks mijn weinige lessen voor mijn studie. Een citytripje naar Parijs om even op adem te komen eind april, kwam dus als geroepen. Niet dat er veel rust bij te kijken kwam, op 3 dagen heb ik 50km gewandeld doorheen Parijs en Versailles. Maar fysiek moe zijn is toch iets anders dan mentale vermoeidheid waardoor het reisje voor mijn hoofd wel rustgevend was.
Vreemde periode
De tijd van januari tot eind april voelde ergens ook wat vreemd voor me aan omdat ik me vorig jaar gedurende deze maanden in Washington D.C. bevond voor mijn stage. Het was dus twee jaar geleden dat ik deze tijd in België had gespendeerd. Vorig jaar beleefde ik tijdens die maanden veel spannende dingen door stage te lopen in een Amerikaanse organisatie en in mijn weekenden de stad te verkennen. Dit jaar was het allemaal wat minder spannend en met het weer dat zo lang grijs en regenachtig bleef, voelde dat soms wel wat deprimerend aan. Die tijd na Nieuwjaar is altijd al mijn minst favoriete tijd van het jaar geweest en vorig jaar was ik daaraan ontsnapt. Daardoor kwam het dit jaar allemaal toch nog wat sterker binnen.
Vorig jaar beleefde ik tijdens die maanden veel spannende dingen door stage te lopen in een Amerikaanse organisatie en in mijn weekenden Washington D.C. te verkennen. Dit jaar was het allemaal wat minder spannend.
Tegelijkertijd voel ik wel veel dankbaarheid voor wat ik vorig jaar heb mogen meemaken. Ik blijf er met een glimlach op terugkijken, zowel op de ups als de downs. Ik leefde erg intens toen en alle herinneringen blijven me levendig bij. Daar ben ik blij om, want het geeft me steeds een boost van zelfvertrouwen als ik denk aan hoe ik dat avontuur tot een mooi einde heb gebracht en me zo snel heb aangepast aan de nieuwe omgeving. Dat gevoel probeer ik vast te houden als ik denk aan de toekomst: wat mijn job ook wordt, ik ben er zeker van dat ik me snel zal aanpassen aan dat nieuwe deel van mijn leven.
Kleine gelukjes
Het was ook niet zo dat er helemaal niets leuks was tijdens de afgelopen maanden, natuurlijk. Als ik denk aan kleine (of zelfs grote) gelukjes van de voorbije periode, kom ik meteen uit bij de prachtige blauw-paarse bloemenweelde in het Hallerbos. De boshyacinten stonden dit jaar extra lang in volle bloei en het was mooi om het te aanschouwen.
Verder vond ook de tweede bijeenkomst van mijn boekenclubje in de bibliotheek plaats. We lazen ‘Liefdeloos’ van Alice Oseman en het boek liet een uitgebreide bespreking toe. Het is echt een leuke groep en ik ben blij het clubje gestart te hebben. Het is voor mij toch elke keer iets waar ik naar uitkijk. 🙂
Tot slot werd ik in april opgenomen als ‘Jonge Wind’ in de RandKrant (de krant over de Vlaamse Rand). In mijn paginagroot interview vertelde ik over wat me (on)gelukkig maakt, wie ik bewonder, waar ik naartoe wil in mijn leven en nog veel meer. Ik ben dankbaar dat de boodschap die ik uitdraag via mijn blog en boek (die van een eerlijke en ongefilterde samenleving waar iedereen zichzelf mag zijn) ook de redactie van RandKrant aansprak en ze bij mij zijn uitgekomen. Heb je de krant van april gemist? Geen nood, je kan het interview ook op de website lezen. 🙂
Wat nu?
Komende week heb ik nog twee lessen en dan zit het lesgedeelte van mijn studie erop. In juni sluit ik mijn studie dan helemaal af met nog één examen (want één van mijn vakken is permanente evaluatie, daarvoor waren er wekelijkse opdrachten). Het is spannend dat het zo dichtbij komt, maar ik tel de dagen ook wel effectief af. Ik heb nu vijf jaar gestudeerd en kijk ernaar uit mijn twee diploma’s op zak te hebben. Ik voel dat het tijd is om verder te gaan naar de nieuwe fase in mijn leven en ga blij zijn om het studeren en de campus vaarwel te zeggen.
Ik heb nu vijf jaar gestudeerd en ik voel dat het tijd is om verder te gaan naar de nieuwe fase in mijn leven.
Mijn volgende en laatste blogpost in deze serie publiceer ik wanneer ik afstudeer eind juni. Daarin blik ik nog eens terug op hoe vijf jaar studeren mij veranderd heeft en wie weet heb ik dan ook al meer zicht op wat volgt. Hopelijk tot dan. 🙂
Lees ook de eerdere posts in deze blogserie:
Volg mij ook op Instagram en Facebook om updates te krijgen over mijn blog! Op Instagram deel ik bovendien meer beeldmateriaal en daar krijg je een meer visuele inkijk in mijn leven.