Nadat ik in juni 2021 mijn bachelor in de Journalistiek behaalde, begon ik aan de opleiding Toerisme- en Recreatiemanagement. Nu het laatste academiejaar daarvan op zijn einde loopt, zitten mijn studies in het algemeen er ook op. Wat daarna komt is momenteel nog een vraagteken, al is er de afgelopen tijd wel meer duidelijkheid over gekomen. In deze blogserie neem ik jullie mee in hoe ik die overgang van student naar het werkveld beleef en intussen antwoorden probeer te vinden over wat ik na mijn studies juist ga doen.
Afgestudeerd!
Het moment waar ik zo lang op heb gewacht, is nu eindelijk aangebroken: ik ben afgestudeerd en klaar om het werkveld te betreden! 🙂 Wat nu komt, is nog onduidelijk maar die onzekerheid stoort me niet. Ik ben ervan overtuigd dat alles wel in de plooi zal vallen en de job die ik moet hebben op mijn pad zal komen.
Een grootste onderscheiding
Begin juni vond mijn allerlaatste examen plaats en dan was het wachten op mijn resultaten. Al mijn resultaten in deze opleiding tot dan toe waren zo goed dat ik dacht dat er wel een grootste onderscheiding (+ 90 %) kon inzitten. En als die zo dichtbij is, wil je die natuurlijk heel graag halen. Alles hing dus eigenlijk af van dat laatste examen. Met veel spanning keek ik uit naar de bekendmaking van de resultaten: het zou nipt onder of nipt boven de 90 % zijn, dacht ik. Maar toen ik mijn resultaten kreeg, bleek tot mijn eigen verbazing dat ik ruim boven dat getal heb gescoord. Ik rondde mijn studie af met een gemiddelde van maar liefst 93,14 %! Die grootste onderscheiding was binnen en ik was zo trots op mezelf!
Ik heb zoveel werk en moeite gestoken in mijn studie en het is fijn om dat dan beloond te zien worden. Niet voor de waardering van anderen, maar puur voor mijzelf.
Uiteindelijk maakt het natuurlijk niet uit met welk percentage je slaagt. Je haalt je diploma of je haalt het niet. Maar die grootste onderscheiding zien staan, geeft mij persoonlijk gewoon een heel goed gevoel. Ik heb zoveel werk en moeite gestoken in mijn studie en het is fijn om dat dan beloond te zien worden. Niet voor de waardering van anderen, maar puur voor mijzelf.
Een constante innerlijke evolutie
Het voelt alsof mijn hogere studies zijn voorbijgevlogen. Gedurende die vijf jaar studeren, ben ik innerlijk meer geëvolueerd dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Het voelt alsof ik alle bouwstukken die al aanwezig waren en zich uitten in interesses nu een vaste plaats heb kunnen geven en ze richting heb gegeven. Als je erover nadenkt studeerde ik ongeveer even lang als ik in het middelbaar zat en toch leek mijn studententijd voor mij zoveel korter. Ik denk dat dit komt doordat je doorheen het middelbaar uiterlijk zo verandert waardoor alles meer tijd lijkt in te nemen. Die periode is daarbij meestal ook gewoon geen pretje door het aanwezige drama, de soms wrede opmerkingen van leeftijdsgenoten en de constante groepsdruk. Doorheen het hoger onderwijs veranderde er uiterlijk dan misschien niet zo veel meer, maar innerlijk bewoog alles.
Ik ben blij met de persoon die ik ben geworden, sta sterk in mijn schoenen en ik kijk met een glimlach terug op de momenten die hiertoe hebben geleid.
Ik weet nog dat ik bij het afstuderen van het middelbaar in 2018 niet wist of verder studeren wel iets voor mij ging zijn, of ik wel zou aarden in een hogeschool, of het überhaupt mentaal makkelijker zou worden dan de middelbare school. Gelukkig kon ik doorheen mijn studies steeds meer het idee dat ik een bepaald iemand moest zijn van me afzetten, volgde ik mijn eigen weg en bleef ik trouw aan mezelf. Het vrijheidsgevoel dat studeren in Brussel me gaf, heeft me toegelaten te evolueren als persoon en een bredere blik op de wereld te ontwikkelen.
Ik ben opgegroeid in Wolvertem (Meise), een – toen nog – redelijk landelijke gemeente in de Vlaamse Rand rond Brussel waar je steeds dezelfde mensen tegenkwam waardoor je stempels bleef meedragen die je ooit in een ver verleden waren toegekend. Naar Halle verhuizen, zorgde ervoor dat ik uit die beperkte bubbel kon ontsnappen en studeren in Brussel heeft nog eens dubbel zoveel effect gehad. Ook mijn tijd in Washington D.C. heeft me enkel nog meer zelfstandigheid en onafhankelijkheid gegeven waardoor ik me nu in zekere zin bevrijd voel en ik hoop dat gevoel ook te koesteren in mijn loopbaan die weldra begint. Ik ben blij met de persoon die ik ben geworden, sta sterk in mijn schoenen en ik kijk met een glimlach terug op de momenten die hiertoe hebben geleid.
De start van een nieuw hoofdstuk
Ik heb lang gedacht dat ik aan het einde van mijn studie perfect zou weten waar ik naartoe wil in de zin van welke job in welke sector. Nu de tijd is gekomen om het werkveld te betreden, weet ik dat het een constante zoektocht zal zijn. Ik denk dat iedereen heel z’n leven wel op zoek is naar de nog ontbrekende stukjes van de puzzel die een persoon vormt. Ik zie dat als iets fijns, want zou het niet saai zijn als we alles al wisten? De job die ik nu kies, past misschien niet meer bij mij binnen vijf jaar, maar dat is niet erg. Het voornaamste is dat ik in het heden iets kan doen waar ik gelukkig van word en ik weet dat er voldoende opties zijn die binnen mijn interesses, kennis en ervaring passen.
Ik denk dat iedereen heel z’n leven wel op zoek is naar de nog ontbrekende stukjes van de puzzel die een persoon vormt.
Mensen vragen me wel eens of ik spijt heb dat ik geen master heb gevolgd op die vijf jaar studeren omdat ik dan op lange termijn waarschijnlijk meer zou kunnen verdienen en meer ‘omhoog’ kan klimmen. Maar ik heb helemaal geen spijt. Ik heb gekozen voor twee bacheloropleidingen die me interesseren en uitdaagden. Daarbij denk ik niet volgens het standaardstramien van ‘de ladder opklimmen’. Ik wil vooral iets doen wat ik graag doe, wat de perceptie van anderen daar ook van is. En ik ben zeer blij met mijn twee heel verschillende diploma’s. Wat ik leerde, is immers zeer breed inzetbaar en ik weet dat ik hiermee een job zal kunnen vinden die me ligt.
Ik wil vooral iets doen wat ik graag doe, wat de perceptie van anderen daar ook van is.
Ik solliciteer alleszins al volop. Bij een eerdere sollicitatie waarover ik in de vorige blogpost vertelde, greep ik uiteindelijk helaas net naast de job (ik werd tweede in de ranking), maar er werd me verteld dat ze wel onder de indruk waren van mijn capaciteiten en ik ben blij alvast wat oefening gehad te hebben voor de nog komende sollicitaties. Het is wel vreemd om opeens geen verplichtingen voor school meer te hebben, maar voorlopig heb ik sowieso enkele projecten lopen waardoor ik me geen moment verveel (ja, misschien ben ik wel aan het schrijven aan een tweede boek 🙂 )…
Dat was het voor deze blogserie! Ik hoop dat je genoot van mijn eerlijke ervaring in de overgang van student naar het werkveld en dat mijn posts je misschien een ander point of view bijbrachten. Een update wanneer ik een job heb, kom je wel tegen op mijn socials (vanzelfsprekend 😉 ). Ik wens je een zalige zomer!
Lees ook de eerdere posts in deze blogserie:
Volg mij ook op Instagram en Facebook om updates te krijgen over mijn blog! Op Instagram deel ik bovendien meer beeldmateriaal en daar krijg je een meer visuele inkijk in mijn leven.