Nadat ik in juni 2021 mijn bachelor in de Journalistiek behaalde, begon ik aan de opleiding Toerisme- en Recreatiemanagement. Tijdens het laatste academiejaar daarvan nam ik jullie mee in hoe ik de overgang van student naar het werkveld juist beleefde. Ik keek terug op mijn – niet-zo-typische – studententijd en probeerde antwoorden te vinden over wat ik na mijn studies juist wilde doen. Intussen ben ik twee maanden aan het werk en ik geef je graag een update over waar ik nu sta.
Mijn eerste job
De vorige blogpost in deze serie dateert van eind juni 2023, toen ik net was afgestudeerd. Ik ging op dat moment een zomer van solliciteren in en schreef dat de onzekerheid over waar ik zou belanden me niet zo stoorde. Wel, laat ons zeggen dat dit nadien meermaals wél het geval was. Hoewel het uiteindelijk niet zo lang heeft geduurd tot ik vast werk vond, was het proces soms wel frustrerend. Eigenlijk rondde ik deze blogserie af in juni, maar ik geef je toch graag nog een laatste update. 🙂
Sollicitatieprocedures
Tegenwoordig is het blijkbaar de gewoonte bij veel werkgevers dat het sollicitatieproces bestaat uit verschillende rondes waar ook testen bij horen. Ik had het grootste deel van de tijd minstens twee à drie sollicitaties tegelijkertijd open staan. Mijn zomer was dus goed gevuld met het opstellen van motivatiebrieven en testen af te leggen die soms zelfs een werklading van een volledige dag hadden. Ik hield de tijd die ik in elke sollicitatie stak zorgvuldig bij en soms nam het werk tot wel 16 uur in beslag… Het was frustrerend om dan enkele keren nét naast de job te grijpen, want het voelde dan aan als werk voor niets. De meest voorkomende reden voor een ‘nee’? Te jong en te weinig ervaring. Mijn vele ervaring die ik nog tijdens mijn studies opdeed, werd dus helaas vaak niet naar waarde geschat.
Ik had nochtans mijn uiterste best gedaan om het werkveld met een uitgebreide cv te betreden: ik had tijdens mijn studie constant studentenjobs (waarin ik hetzelfde werk deed als collega’s die vast in dienst waren) en kon ook veel waardevolle ervaringen naast mijn studies voorleggen. Maar toch telde dat allemaal niet mee voor veel werkgevers en kozen ze telkens voor een kandidaat met ‘meer ervaring’. Een ‘échte’ job na de studies, bleek gewoon voor veel recruiters meer waard te zijn en na een tijd werd het wel vervelend om elke keer te horen dat ofwel mijn jonge leeftijd ofwel het feit dat ik maar net afgestudeerd was, een struikelblok bleek.
Mijn verlanglijstje
Zelf had ik natuurlijk ook wel enkele eisen wat betreft een job. Ik solliciteerde dan ook steeds enkel voor jobs waarvan ik dacht dat ze effectief een match konden zijn. Als ik het eerste het beste aannam, had ik natuurlijk meteen een job kunnen vinden, maar dat leek me geen goed idee. Ik denk immers dat het nog moeilijker is om na een eerste job buiten mijn interesseveld nog iets te vinden binnen mijn verwachtingen. Als ik het bekeek op de lange termijn, wist ik dat ik nu moest doorzetten en geen genoegen moest nemen met een job waarin ik geen toekomst zag. Al bleef ik ook realistisch. Mijn doel was altijd om tegen november iets te vinden. Lukte dat niet? Dan pas zou ik mijn verwachtingen bijstellen.
Uiteindelijk kreeg ik in september al goed nieuws bij mijn sollicitatie bij Testaankoop. Ik ben blij dat zij wél verder keken dan enkel het element ‘pas afgestudeerd’. Eind oktober begon ik er effectief als redactrice en ik heb het gevoel dat de functie die ik uitoefen vrij natuurlijk komt voor mij. Ik schrijf er nu artikels voor drie van hun magazines en vertaal er ook uit het Frans (de magazines verschijnen immers in twee talen), iets wat ik graag doe. Wat me naast de inhoud ook aantrok aan de job is de handige locatie (en het beperkte pendelen), de glijdende uren, de mogelijkheid tot – veel – thuiswerk… Allemaal zaken die zeer belangrijk zijn voor mij. Ook het werkritme is exact wat ik wilde: ik werk 32 uur op vier dagen (dat is een werkritme van ongeveer 90 %) met vrijdag als vrije dag. Alles wat op mijn ‘verlanglijstje’ stond voor mijn eerste job, heb ik ook effectief gevonden en dat is wel een luxe denk ik.
Zelfstandige in bijberoep
De reden waarom ik een deeltijdse job zocht, is omdat ik vanaf januari 2024 in bijberoep start als zelfstandige. Ik hou ervan creatief bezig te zijn en ik vind het belangrijk om te blijven groeien in verschillende zaken. Daarom hoop ik als freelancer dus ook wat creatieve opdrachten te kunnen uitvoeren naast mijn vast werk. Waar ik me op zal focussen is copywriting, social media management en event support (je leest er alles over bij ‘Diensten‘). 🙂 Voor mij leek dit altijd al de ideale combinatie omdat ik zo de zekerheid van een vaste job kan combineren met de vrijheid van zelfstandige te zijn, maar dan zonder risico te lopen. Ik bracht deze maand alvast alles in orde voor de opstart en ik ben blij me in 2024 op dit nieuwe hoofdstuk te kunnen focussen.
Verder ben ik ook nog met andere projectjes bezig zoals mijn boekenclubje in de Halse bibliotheek en met het schrijven van mijn tweede roman. 🙂 Ik heb er afgelopen zomer veel aan gewerkt, tussen het solliciteren door, en vond er net als bij mijn eerste roman veel rust en plezier in. In 2024 deel ik graag wat meer over mijn writing journey met je via sociale media. Hou ze dus goed in de gaten. 😉
Een vlotte overgang
Intussen werk ik twee maanden bij Testaankoop en ik moet zeggen dat de overgang naar het werkveld vlot ging. Ik denk dat dit komt door het feit dat ik niets heb overhaast en ben gegaan voor wat ik zelf wilde zonder me te laten tegenhouden door de negatieve antwoorden van sollicitaties. Uiteindelijk heb ik ook wel redelijk snel een job gevonden natuurlijk (slechts drie maanden na afstuderen), maar als je in die sollicitatieprocedures zit, kan het wel eens lang aanvoelen. Ik heb nu alleszins het gevoel dat ik op de juiste plaats zit en kon daarin een zekere rust vinden.
Ook mijn reis naar Washington D.C. in oktober heeft me goed gedaan. Dat weekje waarin ik terugging naar de stad waar ik in 2022 meer dan drie maanden woonde voor een stage, vormde een beetje de brug tussen mijn studententijd en mijn start in het werkveld. Ik wilde absoluut eerst nog eens zonder enige werkzorgen terugkeren naar D.C., deze keer met mijn mama om haar rond te leiden in de stad die toch nog altijd een speciaal plekje in mijn hart heeft. Dat ik dit heb kunnen doen rond (en op) mijn 23ste verjaardag en er ook het concert van onder andere Ricky Martin heb kunnen meepikken, is gewoon fantastisch. Het was mijn mooiste reis tot nu toe en het heeft geholpen om me klaar te voelen voor dit nieuwe hoofdstuk in mijn leven.
Diploma officieel ontvangen
Intussen heb ik ook – eindelijk – mijn proclamatie gehad en heb ik sinds november dus officieel mijn tweede diploma, dat ik haalde met grootste onderscheiding, in handen. Mijn hoofdstuk Erasmushogeschool is nu helemaal afgesloten en dat voelt als een opluchting. Door hoe slecht mijn tweede studieprogramma (BaNaBa) geregeld was, haalde ik er eigenlijk helemaal geen voldoening meer uit. Misschien herinner je uit vorige blogposts in deze serie nog wel dat ik de richting Toerisme- en Recreatiemanagement vooral ben gaan volgen omdat ik zo toch nog stage kon lopen in Washington D.C. nadat het wegens corona in mijn laatste jaar Journalistiek niet kon doorgaan. Enkel door verder te studeren, kon ik de beurs die ik had verdiend immers behouden om dit te kunnen doen.
Er werd me toen beloofd dat ik de studie in anderhalf jaar kon doen (met dus een derde daarvan stage in Washington D.C.), alleen zou het eerste trimester dan wel heel druk worden. Dat had ik ervoor over en ik sloofde me tijdens die periode van september tot december enorm uit: ik nam veel meer studiepunten op dan normaal en had dus een grote studiebelasting. Ik maakte toen zelfs mijn bachelorproef al terwijl ik eigenlijk nog niets had geleerd in die studie. Tot mijn eigen verbazing kon ik alles tot een goed (zelfs uitstekend) einde brengen. Ik vertrok dan met een gerust hart op stage met het idee dat ik als ik terugkwam nog maar één trimester moest afwerken.
Helaas werd de opleiding toen helemaal omgegooid door een nieuw studieprogramma in te voeren waardoor de vakken die ik nog moest afleggen niet meer allemaal in dat eerste trimester werden gegeven. Na mij lang aan het lijntje te houden, werd me uiteindelijk verteld dat ik daardoor toch nog een volledig jaar lessen moest volgen. Al was het dan met de studiebelasting van slechts een half jaar en had ik dus veel vrije tijd. Kortom, ik had me dus eigenlijk voor niets zo uitgesloofd in dat allereerste trimester. Als men toen al eerlijk tegen mij was geweest over de invoering van dat nieuwe studieprogramma (wat toen al vastlag) had ik immers een normale studiebelasting kunnen aanhouden en het mooi kunnen verdelen over twee jaar in plaats van zoveel druk op mezelf te moeten leggen. Maar nee, ze kozen ervoor om me in het ongewisse te laten.
En eigenlijk had volgens mij het originele plan van anderhalf jaar trouwens toch gevolgd kunnen worden, ondanks het nieuwe programma. Het is immers zo dat er in zo’n situaties vaak allerlei uitzonderingen gemaakt worden en speciale regelingen getroffen worden, zoals het creëren van een extra vak in een trimester enkel en alleen om studenten die door een nieuwe regeling ergens tussen vallen niet te benadelen. Dat kan voor iedereen, behalve voor mij blijkbaar. Ik ben daarom niet te spreken over hoe dit vanuit de richting werd aangepakt voor mij. Gelukkig heb ik een sterk doorzettingsvermogen en wilde ik koste wat het kost afwerken waar ik aan begonnen was en dat diploma halen, maar ze hebben wel hun uiterste best gedaan om mij te doen opgeven…
Het ergste van al is dat de docenten zichzelf nu nog schouderklopjes geven omdat ze mij toch ‘zo’n gunst hebben gedaan’ omdat ik ‘door hen’ nog naar Washington D.C. ben kunnen gaan. Ik ben zeker blij en dankbaar dat dit nog kon door die richting te volgen, al vergeten ze wel dat ik voor dat proces ook zo goed als geen ondersteuning of hulp heb gekregen en het allemaal alleen heb uitgezocht. Zelfs tijdens de proclamatie mocht ik hun lofzang over zichzelf nog aanhoren… Een fijne avond was het dus zeker niet. Ik ben dus blij dat ik dat hoofdstuk nu helemaal heb kunnen afsluiten en ook trots op mezelf dat ik heb doorgezet, wat zelfs leidde tot een diploma met grootste onderscheiding. Dat ik nu aan de slag ben als redactrice bij Testaankoop voelt als een heel nieuwe start en dat lucht op.
Natuurlijk blijft alles altijd ook een beetje zoeken en is iets nooit 100 % perfect, maar ik ben tevreden met waar ik nu sta en waar ik nog naartoe werk met mijn bijberoep en schrijfambitie. En dat is het belangrijkste. Laat 2024 dus maar komen! 🙂
Lees ook de eerdere posts in deze blogserie:
Volg mij ook zeker op Instagram en Facebook om steeds de laatste updates te krijgen over mijn blog!